Νέο παγκόσμιο ρεκόρ, όσον αφορά τη μετάδοση δεδομένων, πέτυχαν Δανοί ερευνητές του DTU (Τεχνικό Πανεπιστήμιο Δανίας), και συγκεκριμένα η ομάδα HSOC (High-Speed Optical Communications) στο DTU Fotonik.
Η ομάδα ξεπέρασε προηγούμενο ρεκόρ ερευνητών του Karlsruhe Institut für Technologie, αποδεικνύοντας ότι είναι δυνατή η μετάδοση 43 terabits/ δευτερόλεπτο με ένα και μόνο λέιζερ στον μεταδότη. Αντίστοιχα το προηγούμενο ρεκόρ της γερμανικής ομάδας ήταν 32 terabits/ δευτερόλεπτο.
Ο διεθνής ανταγωνισμός πάνω στην ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων έχει ως στόχο την ανάπτυξη τεχνολογίας που θα μπορεί να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα του ολοένα και αυξανόμενου data traffic στο Ίντερνετ, το οποίο εκτιμάται ότι θα αυξάνεται 40-50% ετησίως.
Επιπλέον, υπάρχει και περιβαλλοντικό ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση, καθώς οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που αντιστοιχούν στην ενεργειακή κατανάλωση του Ίντερνετ αποτελούν άνω του 2% των εκπομπών λόγω ανθρώπινης δραστηριότητας παγκοσμίως, όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση του πανεπιστημίου- όπου τονίζεται ότι οι άλλες βιομηχανίες δεν σημειώνουν άνοδο της τάξης του 40% ετησίως.
«Οπότε είναι απαραίτητο να βρεθούν λύσεις για το Ίντερνετ που συνεπάγονται σημαντικές μειώσεις στην κατανάλωση ενέργειας ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν το bandwidth» αναφέρεται σχετικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρελθόν ερευνητές του DTU πέτυχαν τη μεγαλύτερη συνδυαστική ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων (combined data transmission), της τάξης του ενός petabit/ ανά δευτερόλεπτο- ωστόσο αυτό περιελάμβανε τη χρήση εκατοντάδων λέιζερ.
Επί της προκειμένης οι ερευνητές πέτυχαν το νέο ρεκόρ χρησιμοποιώντας ένα νέο είδος οπτικής ίνας που «δανείστηκαν» από τον ιαπωνικό τηλεπικοινωνιακό κολοσσό ΝΝΤ. Αυτό το είδος ίνας περιέχει επτά πυρήνες αντί για τον ένα που χρησιμοποιείται στις συμβατικές ίνες, κάτι που καθιστά δυνατή τη μεταφορά περισσότερων δεδομένων. Αν και περιέχει επτά πυρήνες, οι διαστάσεις είναι ίδιες με αυτές των συμβατικών εκδόσεων.
Η ομάδα HSOC στο DTU Fotonik κατείχε το συγκεκριμένο ρεκόρ και στο παρελθόν. Το 2009 είχε σπάσει το «φράγμα του terabit», πετυχαίνοντας τη μετάδοση άνω του ενός terabit/ δευτερόλεπτο, πάλι μέσω της χρήσης ενός και μόνου λέιζερ.
