Το επόμενο ιστορικό βήμα στην ιστορία της ναυπηγικής ικανότητας της ανθρωπότητας δοκιμάζουν Αμερικάνοι επιστήμονες, πραγματοποιώντας δοκιμές σε περιβάλλον που προσομοιάζει στις θάλασσες του Τιτάνα, τον μεγαλύτερο από τους δορυφόρους του Κρόνου και τον δεύτερο μεγαλύτερο στο ηλιακό μας σύστημα.
Ως τώρα τα υποβρύχια που σχεδίαζε ο ανθρώπινος νους προορίζονταν για θάλασσες και λίμνες αποτελούμενες από νερό. Τώρα, στόχος είναι η κατασκευή ενός υποβρυχίου που θα προορίζεται για ωκεανούς από μεθάνιο και αιθάνιο και θερμοκρασίες χαμηλότερα από τους -180 βαθμούς Κελσίου. Σαν τις συνθήκες που επικρατούν στον Τιτάνα και τις οποίες μελετούν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον (WSU) που συνεργάζονται με τη NASA με σκοπό την αποστολή ενός τέτοιου υποβρυχίου στις θάλασσες του Τιτάνα μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.
Οι ομοιότητες του Τιτάνα παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες, καθώς αυτό μοιάζει με τη Γη από την άποψη ότι διατηρεί υγρά: Αντίθετα με σχεδόν κάθε άλλο κόσμο στο ηλιακό σύστημα, η επιφάνεια του φεγγαριού έχει ωκεανούς, ποτάμια και σύννεφα, και, όπως και στον πλανήτη μας, μπορεί να βρέξει. Η σημαντική διαφορά είναι ότι αλλά αντί για νερό, ο υδρολογικός κύκλος του δορυφόρου βασίζεται στο μεθάνιο. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την επιστημονική φαντασία να μην αποκλείει την ύπαρξη μορφών ζωής εντελώς διαφορετικών από αυτές που γνωρίζουμε στην Γη, καθώς δεν θα βασίζονται στο Η2Ο.
Σύμφωνα με την επιστημονική δημοσίευση που δημοσιοποιήθηκε στο Fluid Phase Equilibria, το υποβρύχιο που σχεδιάζεται θα πρέπει να λειτουργεί αυτόνομα, να είναι σε θέση να μελετά τις συνθήκες της ατμόσφαιρας και του ωκεανού, να κινείται στον πυθμένα και πάνω ή κάτω από την επιφάνεια. Από μηχανολογικής πλευράς τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα επειδή, αντίθετα με το νερό στη Γη, η συγκέντρωση αιθανίου και μεθανίου μπορεί να διαφέρει στις θάλασσες του Τιτάνα, αλλάζοντας τις ιδιότητες του υγρού ως προς την πυκνότητά του.
Η ομάδα των μηχανολόγων ερευνητών, (ανα)δημιούργησαν στο εργαστήριο κρυογονικής του WSU τις συνθήκες του Τιτάνα και πραγματοποίησε δοκιμές ως προς το πώς θα λειτουργούσε υπό αυτές τις εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών συνθήκες μια μικρή θερμαινόμενη μηχανή. Έφτιαξαν έναν θάλαμο δοκιμών ο οποίος φιλοξενούσε το εν λόγω μείγμα υγρών σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες για να προσομοιωθούν οι συνθήκες στις θάλασσες του Τιτάνα, και στη συνέχεια πρόσθεσαν μια μικρή κυλινδρική θερμαντική συσκευή, η οποία παράγει τη θερμότητα που θα παρήγε ένα υποβρύχιο.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους επιστήμονες ήταν η κατανόηση των φυσαλίδων που δημιουργούνται σε ένα τέτοιο υγρό περιβάλλον: Ένα υποβρύχιο που κινείται χάρη σε έναν κινητήρα που παράγει θερμότητα μέσα στις πολύ ψυχρές θάλασσες του Τιτάνα θα παράγει φυσαλίδες αζώτου. Η παρουσία πολλών από αυτές θα καθιστούσαν δύσκολη την κίνηση του σκάφους και τη συλλογή δεδομένων.
Το επόμενο μεγάλο πρόβλημα, ήταν η καταγραφή βίντεο- και η ομάδα του βρήκε λύση χρησιμοποιώντας μια οπτική συσκευή (borescope) και μια βιντεοκάμερα που μπορούσαν να αντέξουν τις χαμηλές θερμοκρασίες και τις υψηλές πιέσεις για να αποκτήσει εικόνα για το τι ακριβώς συνέβαινε μέσα στον θάλαμο δοκιμών. Τελικά τα κατάφεραν, τραβώντας βίντεο βροχής και χιονιού από αιθάνιο- μεθάνιο.
Αυτό για το οποίο δεν ανησυχούν οι επιστήμονες είναι για την ύπαρξη παγόβουνων με τα οποία μπορεί να συγκρουστεί κάποια ανθρώπινη υποβρύχια συσκευή. Και αυτό γιατί, όπως υπογραμμίζει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Ιαν Ρίτσαρντσον, μελετώντας τις θερμοκρασίες διαπίστωσαν πως, εξαιτίας μιας μικρής ποσότητας αζώτου στο υγρό, οι λίμνες παγώνουν σε χαμηλότερες θερμοκρασίες του αναμενομένου.