Με μάτια εξωφρενικά λαμπερά, με βλέμμα μελαγχολικό που πρόδιδαν το πεπρωμένο του στο χώρο του θεάματος. Ο Ομάρ Σαρίφ εάν δεν είχε αυτή τη μεγαλειώδη εμφάνιση ίσως ποτέ να μην μπορούσε να γίνει ο σταρ του σινεμά με τη διεθνή καριέρα που «έκαψε» εκατομμύρια γυναικείες καρδιές. Σήμερα η google θέλοντας να τιμήσει την 86η επέτειο από τη γέννηση του Αιγύπτιου ηθοποιού του αφιέρωσε το doodle της.
«Θα ήθελα να ζήσω τη ζωή του Ομάρ Σαρίφ, έτσι όπως περιγράφεται στις εφημερίδες», είχε δηλώσει ο ηθοποιός διασκεδάζοντας το μύθο που ακολουθούσε τη ζωή του.
Η πρώτη του εμφάνιση στη διεθνή σκηνή έγινε το 1962 με την ταινία «Ο Λώρενς της Αραβίας» όπου υποδύθηκε τον Σαρίφ Άλι. Η ερμηνεία του αυτή του εξασφάλισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, μια βράβευση με Χρυσή Σφαίρα Β’ Ανδρικής Ερμηνείας σε Κινηματογραφική Ταινία και
Πολλά Υποσχόμενου Άνδρα Ηθοποιού και παγκόσμια φήμη ως ο δημοφιλέστερος Γαλλοάραβας ηθοποιός.
Πριν όμως έρθει η παγκόσμια καριέρα ο Σαρίφ είχε πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίας αιγυπτιακής παραγωγής, ενώ η μεγαλύτερή του επιτυχία ήταν το 1965 όταν πρωταγωνίστησε στην ταινία «Δόκτωρ Ζιβάγκο».
Ο Σαρίφ γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1932 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήταν γιος της Κλαιρ και του Ιωσήφ Χαλούμπ, ενός εμπόρου ξυλείας. Στην οικογένειά του ήταν καθολικοί στο θρήσκευμα. Ο Σαρίφ αποφοίτησε από το Κολλέγιο Βικτωρία της Αλεξάνδρειας και κατόπιν από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου, όπου σπούδασε φυσική και μαθηματικά. Κατόπιν εργάστηκε με τον πατέρα του στην οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας, ενώ το 1953 ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογράφο της Αιγύπτου.
Ο Σαρίφ προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ ώστε να παντρευτεί τη διάσημη Αιγύπτια ηθοποιό Φατέν Χαμαμά το 1955, οπότε και πήρε το όνομα Ομάρ αλ-Σαρίφ. Ο γάμος τους κράτησε περίπου 20 χρόνια και έλαβε τέλος το 1974. Καρπός του ήταν ένα παιδί, ο Ταρέκ Σαρίφ (γεν. 1957), που εμφανίστηκε στο Δόκτωρ Ζιβάγκο σε ηλικία 8 ετών, στο ρόλο του μικρού Γιούρι.
Ο Σαρίφ μιλούσε με ευχέρεια αραβικά, αγγλικά, ελληνικά και γαλλικά. Επίσης λίγα ιταλικά και τούρκικα.
Στη ζωή του είχε πολλά πάθη. Τις γυναίκες, τα τυχερά παιχνίδια και όπως έλεγε «τα χρέη μου είναι πάντα μία ταινία μπροστά». Αυτός ήταν εξάλλου και ο λόγος που γύρισε δεκάδες ταινίες με μόνο στόχο τα χρήματα.
Αυτό που ποτέ του δεν κατανόησε ήταν ο θρησκευτικός φανατισμός. «Είναι δυνατόν ο Θεός, ο δίκαιος, να φέρει κάποιον στον κόσμο που να μην επιτρέπεται να μπει στον παράδεισο, γιατί ανήκει σε λάθος θρησκεία; Είναι παράλογο», είχε πει ο Σαρίφ.
Εξάλλου ο ίδιος ανατράφηκε ως καθολικός και άλλαξε πίστη μόνο και μόνο για να παντρευτεί την Χαμαμά. Ακόμα και το φιλί στην ταινία «Ένα αστείο κορίτσι» θέλησε να το χρησιμοποιήσει ως «γέφυρα» για την συμφιλίωση μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών. «Η ελπίδα μου ότι η γενιά μου θα βιώσει την ειρήνη μηδενίζεται», είχε δηλώσει ο ηθοποιός.
Στη διάρκεια των διαδηλώσεων των Αιγυπτίων κατά του καθεστώτος Μουμπάρακ τον Φεβρουάριο του 2011 ο Σαρίφ εξέφρασε τη συμπάθειά του για τους διαδηλωτές παρότι ο ίδιος προέρχονταν από την ανώτερη τάξη της Αιγύπτου.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, όπως είχε αποκαλύψει ο γιος του Τάρεκ Ελ-Σαρίφ. Η ασθένεια τον είχε αναγκάσει να αποσυρθεί από την υποκριτική.
Πέθανε στις 10 Ιουλίου του 2015 στο Κάιρο σε ηλικία 83 χρόνων.