Οι “έξυπνες” συσκευές που συνδέονται με το διαδίκτυο μπορούν σίγουρα να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη, όμως τα αντικείμενα συνήθως αυτά πρέπει να είναι εξοπλισμένα με ηλεκτρονική μπαταρία. Η εξάρτηση αυτή ενδεχομένως να μην είναι απαραίτητη στο μέλλον, αν το σύστημα LiveTag μέσω Wi-Fi ολοκληρωθεί.
Αναπτυγμένο από μια ομάδα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Σαν Ντιέγκο, το σύστημα αυτό βασίζεται σε εκτυπώσιμα μεταλλικά «tags», τα οποία μπορούν να προσκολλώνται σε απλά, καθημερινά αντικείμενα, μετατρέποντάς τα σε «έξυπνες» διασυνδεδεμένες «Internet of Things» συσκευές. Αυτές οι ετικέτες αποτελούνται από στρώματα φύλλων χαλκού που εκτυπώνονται πάνω σε εύκαμπτα, λεπτά υποστρώματα και δεν διαθέτουν μπαταρίες, μικροτσίπ ή πρόσθετα ηλεκτρονικά εξαρτήματα.
Στην ουσία, τα tags αυτά λειτουργούν ως καθρέφτες, που αντανακλούν ραδιοσήματα από Wi-fi routers. Όταν το δάχτυλο του χρήστη αγγίξει τους καθρέφτες αυτούς, προκαλεί αναταραχή στα σήματα με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορεί να γίνεται αντιληπτός από έναν δέκτη Wi-fi- όπως ένα smartphone.
Έτσι μπορούν να προσκολλώνται σε συνηθισμένα αντικείμενα με τα οποία οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν κάθε μέρα, όπως μπουκάλια νερού, τοίχοι, πόρτες κ.α. Στην ουσία, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, τα αντικείμενα αυτά γίνονται “έξυπνες” συσκευές, που μπορούν να δίνουν σήμα Wi-fi όποτε τα χρησιμοποιεί κάποιος. Ακόμα, τα tags αυτά μπορούν να μετατραπούν σε ειδικά πληκτρολόγια ή χειριστήρια “έξυπνου” σπιτιού για τον τηλεχειρισμό συσκευών Internet of Things.
“Όραμά μας είναι να επεκτείνουμε το Internet of Things πέρα από την απλή σύνδεση smartphones, smartwatches και άλλων high-end συσκευών” είπε ο Σινιού Ζανγκ, του Jacobs School of Engineering του UC San Diego. “Αναπτύσσουμε χαμηλού κόστους, άνευ μπαταριών και τσιπ, εκτυπώσιμους αισθητήρες, που μπορούν να συμπεριλαμβάνουν καθημερινά αντικείμενα στο Internet of Things”, πρόσθεσε.
Η ομάδα του Ζανγκ ονόμασε τη συγκεκριμένη τεχνολογία “LiveTag”. Αξίζει να σημειωθεί πως τα tags αυτά είναι σχεδιασμένα να αντανακλούν μόνο συγκεκριμένα σήματα εντός του εύρους συχνότητας του Wi-fi. Αλλάζοντας το είδος του υλικού είναι δυνατός ο επανασχεδιασμός τους έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν το ίδιο με σήματα Bluetooth, LTE κ.α. Σημαντικό είναι και το ότι επειδή δεν χρειάζονται μπαταρίες ή τσιπ, πρακτικά δεν απαιτούν κάποιο είδος συντήρησης.
Ένα μειονέκτημα είναι πως το LiveTag δεν μπορεί να λειτουργήσει με δέκτες Wi-fi που είναι σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός μέτρου. Η ερευνητική ομάδα εργάζεται για τη βελτίωση αυτής της απόστασης, μαζί με την ανάπτυξη μιας μεθόδου παραγωγής των “tags” μέσω της κανονικής εκτύπωσης χαρτιού και μελανιού. Σκοπός η μείωση του κόστους, έτσι ώστε να είναι δυνατή η φθηνή μαζική παραγωγή τους.