Αν η εξωγήινη νοημοσύνη δεν είναι αποκύημα επιστημονικής φαντασίας και υπάρχει κάπου στον γαλαξία μας, μια νέα μελέτη MIT προτείνει την χρήση της υπάρχουσας τεχνολογίας λέιζερ με σκοπό να διαμορφωθεί κάτι σαν “πλανητικός φάρος”, που θα είναι αρκετά ισχυρός για να προσελκύσει την προσοχή πιθανών παρατηρητών σε απόσταση μέχρι και 20.000 ετών φωτός.
Σύμφωνα με την έρευνα του Τζέιμς Κλαρκ που δημοσιεύτηκε στο Astrophysical Journal αν ένα λέιζερ ισχύος 1 έως 2 μεγαβάτ εστίαζε μέσω ενός τεράστιου τηλεσκοπίου 30 έως 45 μέτρων προς το διάστημα, ο συνδυασμός θα παρήγαγε μια δέσμη υπέρυθρης ακτινοβολίας αρκετά ισχυρή ώστε να ξεχωρίζει από το ηλιακή ενέργεια.
Ένα τέτοιο σήμα θα μπορούσε να ανιχνευθεί από εξωγήινους αστρονόμους που ίσως παρατηρούν την κοσμική μας “γειτονιά”, ειδικά εάν ζουν σε κοντινά (σχετικά) συστήματα, όπως πχ κοντά στον Εγγύτατο Κενταύρου (Proxima Κενταύρου) – το κοντινότερο στη Γη άστρο – ή το TRAPPIST-1, ένα άστρο σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός που «φιλοξενεί» επτά εξωπλανήτες, τρεις εκ των οποίων θεωρούνται κατοικήσιμοι. Μάλιστα, εάν το σήμα αυτό εντοπιζόταν από πολιτισμούς σε κάποια από αυτά τα συστήματα, το ίδιο αυτό λέιζερ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αποστολή ενός σύντομου μηνύματος υπό τη μορφή παλμών, όπως στα σήματα Μορς.
“Αν καταφέρναμε να πραγματοποιήσουμε επιτυχώς μια ‘χειραψία’ κι αρχίζαμε να επικοινωνούμε, θα μπορούσαμε να στείλουμε ένα μήνυμα σε data rate μερικών εκατοντάδων bits/δευτερόλεπτο, που θα έφτανε εκεί σε μερικά χρόνια” λέει ο Κλαρκ, τελειόφοιτος του Τμήματος Αεροναυτικής και Αστροναυτικής του ΜΙΤ. Αν και ως σχέδιο φαντάζει εκ πρώτης όψεως ιδιαίτερα μεγαλόπνοο, ο ερευνητής υποστηρίζει πως είναι δυνατή η υλοποίησή του με έναν συνδυασμό τεχνολογιών που υπάρχουν σήμερα και που θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα στο όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Εξετάζοντας ένα συνδυασμό λέιζερ και τηλεσκοπίων διαφορετικής ισχύος και μεγεθών ο Κλαρκ κατέληξε στο συμπέρασμα πως ένα λέιζερ τέτοιου μεγέθους θα ήταν εντοπίσιμο σε απόσταση μέχρι και 20.000 ετών φωτός. Και στα δύο σενάρια (της αποστολής φωτός προς τον Εγγύτατο Κενταύρου ή στο πιο μακρινό TRAPPIST-1) η τεχνολογία λέιζερ και τηλεσκοπίων που απαιτείται υπάρχει ήδη ή είναι (πρακτικά) πολύ κοντά, υπογραμμίζει ο Κλαρκ.
Για παράδειγμα, ο ερευνητής υπολόγισε πως η απαιτούμενη ισχύς του 1 ή των 2 megawatts είναι αντίστοιχη αυτής του Airborne Laser της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας – ενός συστήματος το οποίο προοριζόταν να τοποθετείται σε στρατιωτικά αεροσκάφη και να καταρρίπτει βαλλιστικούς πυραύλους.
Όσον αφορά στα τηλεσκόπια, αν και ένα 30 μέτρων τηλεσκόπιο θα ήταν μεγαλύτερο από ό,τι υπάρχει σήμερα, υπάρχουν ήδη σχέδια για τέτοια όργανα στο κοντινό μέλλον, όπως το 24 μέτρων Giant Magellan Telescope και το 39 μέτρων European Extremely Large Telescope, που κατασκευάζονται ήδη στη Χιλή.
Ο Κλαρκ οραματίζεται κατασκευή ενός τέτοιου «φάρου» πάνω σε ένα βουνό, για την ελαχιστοποίηση της παρεμβολής από την ατμόσφαιρα.
Σε σχέση με την ασφάλεια του εγχειρήματος, πάντως, ο ερευνητής αναγνωρίζει πως θα ετίθετο ζήτημα, καθώς θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβες σε τεχνικό εξοπλισμό σκαφών που θα περνούσαν από την περιοχή ή στην όραση ανθρώπων που θα το κοιτούσαν ευθέως, οπότε και μια άλλη πρότασή του θα ήταν η κατασκευή του στην άλλη πλευρά της Σελήνης.
