Ακόμα και αν επιβιώσει τους επομένους τρεις μήνες, ταλαντευόμενη στο χείλος της χρεοκοπίας, η Ελλάδα πιθανώς να έχει χάσει την ευκαιρία της για μια μακροχρόνια συμφωνία για το χρέος της, καθώς έχει αποξενώσει τους εταίρους της στην ευρωζώνη, και μάλιστα την στιγμή που τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.
Αυτή είναι η άποψη του αρθογράφου του Reuters, Paul Taylor, ο οποίος θεωρεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η αριστερή κυβέρνηση του, έχουν καταστρέψει σε τέτοιο βαθμό την εμπιστοσύνη των πιστωτών της χώρας, ώστε λύσεις που θα μπορούσαν να έχουν δοθεί πριν μερικές εβδομάδες, τώρα πια φαντάζουν απίθανες.
Με το χρέος της χώρας να βρίσκεται στο 175% του ΑΕΠ και την οικονομία να προσπαθεί απεγνωσμένα να εξέλθει της εξαετούς ύφεσης, η Αθήνα χρωστάει το 80% του χρέους της στα κράτη της ευρωζώνης, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της προς του ιδιώτες «κουρεύτηκε» το 2012.
Καθώς η διαγραφή του χρέους είναι από πολιτικής άποψης αδύνατη, η επόμενη καλύτερη λύση για την Ελλάδα, συνεχίζει ο Taylor, θα ήταν γρήγορη αποπληρωμή των δαπανηρών δανείων του ΔΝΤ, η εξαγορά ομολόγων της από την ΕΚΤ και παράταση του χρόνου ωρίμανσης των δανείων από πλευράς των κυβερνήσεων της ευρωζώνης, ώστε να υπάρξουν χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού τα επόμενα χρόνια.
«Αυτές οι κινήσεις θα γλύτωναν την Ελλάδα από την καταβολή δισεκατομμυρίων ευρώ, θα άλλαζαν την συμφωνία με την τρόικα, και θα εξαφάνιζαν την οικονομική έκθεση του ΔΝΤ και της ΕΚΤ στην Ελλάδα», δηλώνει ο Jacob Funk Kirkegaard του Peterson Institute for International Economics, ο οποίος τάσσεται υπέρ μιας τέτοιας ρύθμισης.
Σε αυτή την περίπτωση τα επιτόκια δανεισμού θα κατέβαιναν σε λιγότερο από 2%, πολύ χαμηλότερα από ότι πλήρωνε η Αθήνα το πριν ξεκινήσει η κρίση χρέους της, το 2009, και θα μειωνόταν δραστικά το ποσό που θα πρέπει να αποπληρωθεί την επόμενη δεκαετία, δίνοντας με αυτό τον τρόπο μια δημοσιονομική ανάσα στην Ελλάδα ώστε να επανεκκινήσει την οικονομία της.
Αλλά παρότι τα οικονομικά βγάζουν νόημα, συνεχίζει ο Taylor, η πολιτική δεν πράττει ανάλογα.
Αξιωματούχος της ευρωζώνης- που δεν κατονομάζεται- έκανε λόγο ότι στο παρελθόν υπήρξαν διερευνητικές συζητήσεις σε αυτόν τον τομέα με την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, πριν αυτός αποφασίσει να κατέβει σε πρόωρες εκλογές τις οποίες έχασε, αντί να ολοκληρώσει το μη δημοφιλές πρόγραμμα διάσωσης.
Τώρα, «δεν υπάρχει καμία όρεξη στην ευρωζώνη για μια συμφωνία για το χρέος της Ελλάδας προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ», συνεχίζει ο ίδιος αξιωματούχος.
Πίεση
Όπως αναφέρει ο Taylor, οι καταγγελίες του Τσίπρα για την από την ΕΕ υποκινούμενη λιτότητα, οι απαιτήσεις για τις Γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, το «φλερτ» με την Ρωσία και τον Βλάντιμιρ Πούτιν, καθώς και η παρελκυστική στάση του Γιάνη Βαρουφάκη στο θέμα των διαπραγματεύσεων για τις μεταρρυθμίσεις, έχουν «στραγγίσει την δεξαμενή της συμπάθειας» για την Αθήνα, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος.
Πιστωτές όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία, επιμένουν στην παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ώστε να επιβάλλει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και την δημοσιονομική πειθαρχία, καθώς δεν έχουν εμπιστοσύνη στους Έλληνες, αλλά ούτε στο ότι θα μπορέσει και η Κομισιόν να τους κρατήσει σε έλεγχο.
«Θα προτιμούσαν να παρέχουν ελάφρυνση του χρέους σε ετήσια βάση, έτσι ώστε να ασκούν πίεση στην Ελλάδα για να ακολουθεί το πρόγραμμα», δήλωσε η Μιράντα Ξαφά, του Centre for International Governance Innovation και σύμβουλος για το Ελληνικό χρέος.
Χώρες που βρέθηκαν σε πρόγραμμα διάσωσης, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, αποπλήρωσαν τα δάνεια τους προς το ΔΝΤ- με την συναίνεση της ΕΕ- δίνοντας ελπίδες στην Αθήνα.
Όμως Δουβλίνο και Λισσαβόνα το κατάφεραν καθώς μπόρεσαν να δανειστούν πιο φτηνά από τον ιδιωτικό τομέα, αφού όμως ολοκλήρωσαν τα προγράμματα διάσωσης τους και βγήκαν εκ νέου στις αγορές.
Καθώς η Ελλάδα καθυστερεί με το πρόγραμμα της και δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, για να αποπληρώσει τα 24 δισ. Ευρώ που οφείλει στο ΔΝΤ θα πρέπει να στραφεί για δανεισμό σε κεφάλαια διάσωσης από την ευρωζώνη.
Αυτό σημαίνει, συνεχίζει ο Taylor, ότι οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης θα πρέπει να πείσουν τα κοινοβούλια τους να ρισκάρουν περισσότερα χρήματα των φορολογουμένων τους- πέραν των 170 δισεκατομμυρίων ευρώ που ήδη έχουν δανείσει στην Ελλάδα.
Πολλοί οικονομολόγοι ήδη εκτιμούν ότι εφέτος η Αθήνα θα χρειαστεί και τρίτο πακέτο στήριξης, περί τα 30 δισ. Ευρώ, παρότι ο Α. Τσίπρας επιμένει ότι η χώρα δεν θα το χρειαστεί.
Ο αρθογράφος εκτιμά ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα πρέπει ταχύτατα να αλλάξει την πολιτική του και να στρώσει τα οικονομικά της χώρας, χωρίς να καταφύγει σε περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων ή με πληρωμή των ΔΥ με IOU ή ακόμα χειρότερα χρεοκοπώντας και οδηγώντας την Ελλάδα εκτός ευρώ.
‘Ένα δημοψήφισμα με το οποίο οι Έλληνες θα αποφάσιζαν αν θα ήθελαν να παραμείνουν στο ευρώ με κόστος τις επώδυνες οικονομικές μεταρρυθμίσεις ή μια αλλαγή της κυβερνητικής συμμαχίας, με συμμετοχή κεντρώων που είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων, θα ήταν η καλύτερες επιλογές του Τσίπρα.
Ακόμα και αν αυτό θα σήμαινε την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Εντωμεταξύ, οι πιστωτές της Ελλάδας είναι διχασμένοι, ανάμεσα στο κρατήσουν την χώρα στο ευρώ και στον φόβο ότι αν ο Τσίπρας πετύχει οι ιδέες του να περάσουν στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία.
Θα ήθελαν η Ελλάδα να πετύχει και να παραμείνει στο ευρώ, αλλά παράλληλα θα ήθελαν η νέα κυβέρνηση«να φάει τα μούτρα της», ώστε να αποτελέσει ένα παράδειγμα για όσους φλερτάρουν με την ιδέα της επανάστασης, λέει ο Taylor, ολοκληρώνοντας το άρθρο του.
