Στόχος του Schulman με τις καουμπόικες μπότες να κατακτήσει την αγορά ψηφιακών πληρωμών
Ο Dan Schulman επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε: Στη θέση του επικεφαλής μιας τεχνολογικής εταιρίας. Ο 56χρονος Schulman, που προτιμά να φορά καουμπόικες μπότες και τζιν στη δουλειά. Γι’ αυτό και μάλλον ταιριάζει πολύ περισσότερο στην PayPal, όπου θα γίνει πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, από ό,τι στην American Express, από την οποία αποχωρεί.
Ο Schulman, που κάποτε υπήρξε στο τιμόνι της Virgin Mobile USA και της Priceline.com, έχει την ευκαιρία να γίνει ξανά CEO, τώρα που η PayPal ετοιμάζεται να αποσχιστεί από τη μητρική της, eBay.
Στην American Express, όπου δούλευε από το 2010, είχε βοηθήσει να επιτελεστεί μία ψηφιακή επανάσταση μέσα στην εταιρία, με τη δυναμική της είσοδο στον online και mobile banking, με πρώτο στόχο τους πελάτες που δεν έχουν πρόσβαση στην παραδοσιακή τραπεζική. Αυτή του την εμπειρία θα φέρει στην PayPal, η οποία ανταγωνίζεται δίκτυα όπως αυτά της Visa και της MasterCard για ένα μερίδιο της διαρκώς αναπτυσσόμενης αγοράς των ψηφιακών πληρωμών.
Η προσωπική ιστορία του Schulman είναι εξίσου παράξενη με την εικόνα που δίνει ένας CEO που φορά καουμπόικες μπότες και τζιν. Μεγάλωσε στο Πρίνστον, γιος ενός πρύτανη πανεπιστημίου και μίας επιστήμονα. Και όμως, λόγω των χαμηλών βαθμών του, δεν έγινε αμέσως δεκτός στο πανεπιστήμιο. Αντ’ αυτού, έπιασε δουλειά οδηγώντας φορτηγό, πριν να φοιτήσει, τελικά, στο Middlebury College του Βερμόντ.
Όμως, τίποτα στο βιογραφικό του δεν προκαλεί τόση εντύπωση όσο μία ιστορία την οποία ο ίδιος αφηγείται με προθυμία. Όπως λέει, η ημέρα που του άλλαξε τη ζωή ήταν εκείνη που έζησε στους δρόμους της Νέας Υόρκης, άστεγος.
Ο Schulman δεν ήταν, βέβαια, πραγματικά άστεγος. Αλλά συνεργάστηκε στο παρελθόν με τον οργανισμό StandUp For Kids, που βοηθά άστεγους νέους. Προκειμένου να έχει μια καλύτερη εικόνα για το πώς ζουν οι άνθρωποι που καλείται να βοηθήσει ο οργανισμός, πέρασε 24 ώρες στους δρόμους της Νέας Υόρκης, χωρίς χρήματα, χωρίς κινητό, χωρίς ρολόι και μόνο με μια κουβέρτα στους ώμους του, για να προστατευτεί από το κρύο. Φορούσε ένα βρώμικο τζιν και ένα ταλαιπωρημένο t-shirt, ενώ ήταν και αξύριστος για μία εβδομάδα. Τα μοναδικά χρήματα που είχε για να αγοράσει φαγητό ήταν αυτά που συγκέντρωσε ζητιανεύοντας.
Όπως λέει ο ίδιος, θεωρεί τον εαυτό του καλό πωλητή. Αλλά αυτή του η άποψη καταρρίφθηκε όταν αναγκάστηκε να ζήσει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, ζητιανεύοντας για φαγητό. «Κανείς δεν μου έδινε σημασία στους δρόμους. Θεωρώ τον εαυτό μου επικοινωνιακό τύπο και καλό πωλητή. Αλλά έπειτα από πέντε ώρες ζητιανιάς, δεν είχα συγκεντρώσει ούτε ένα δολάριο», είχε γράψει το 2009 στους New York Times.
Κατά τον Schulman, η μέρα αυτή που πέρασε στους δρόμους, του άλλαξε τη ζωή. «Η όλη αντίληψή μου για το τι είναι σημαντικό, άλλαξε. Ο χρόνος είναι συνήθως το πιο πολύτιμο εμπόρευμα, αλλά για εκείνο το 24ωρο, είχα υπερβολικά πολύ χρόνο. Ξεχάστε τα Starbucks και τους λάττε των 4 δολαρίων. Περπάτησα δύο μίλια για να βρω έναν καφέ με 25 σεντς. Κοιμηθήκαμε στο τσιμέντο, σε ένα εγκαταλελειμμένο πάρκο του skate», έγραψε.
