Από τα σχέδια των Ortega – Mera για ένα ισπανικό κατάστημα Zorba, ως την παγκόσμια κυριαρχία
Ένας ψηφιακός καθρέπτης που επιτρέπει στον καταναλωτή να δοκιμάσει ρούχα χωρίς ούτε καν να χρειάζεται να τα κατεβάσει από το ράφι και ένα ταμείο self service, όπου ο πελάτης μπορεί να πληρώσει για τα ρούχα του και να αφαιρέσει τον αντικλεπτικό μηχανισμό χωρίς τη βοήθεια υπαλλήλου. Αυτό είναι το μέλλον του λιανεμπορίου, τουλάχιστον σύμφωνα με τη Zara.
Αυτές αλλά και άλλες νέες τεχνολογίες κρύβονται μέσα στο μεγάλο συγκρότημα βιομηχανικών κτιρίων της πολυεθνικής σε μια μικρή πόλη της Β. Ισπανίας. Σε αυτά τα κατά τα άλλα συνηθισμένα βιομηχανικά κτίρια στεγάζεται η μεγαλύτερη αλυσίδα καταστημάτων μόδας του κόσμου, μία εταιρία που κατάφερε να αναθεωρήσει τα όσα περιμένουν οι καταναλωτές από ένα μαγαζί ρούχων.
Η Zara και η μητρική της εταιρία, η Inditex, είναι διακριτικές, στα όρια της μυστικοπάθειας. Πρόκειται για την κληρονομιά του ιδρυτή του ομίλου, Amancio Ortega, ο οποίος κατάφερε παρά την ταπεινή καταγωγή του να γίνει ο τρίτος πλουσιότερος άνδρας στον κόσμο.
Ο Ortega και η συνέταιρός του, Rosalia Mera, άνοιξαν το πρώτο του κατάστημα στην ισπανική πόλη Α Coruna, το 1875. Μάλιστα, ήθελαν να ονομάσουν το μαγαζί τους Zorba, καθώς το Zorba the Greek ήταν η αγαπημένη τους ταινία.
Όμως, ένα μπαρ που βρισκόταν λίγο παρακάτω υιοθέτησε το ίδιο όνομα, με αποτέλεσμα ο Ortega και η Mera να αναγκαστούν να σκεφτούν κάποια εναλλακτική.
Με δεδομένο ότι είχαν ήδη στήσει την ταμπέλα με το όνομα Zorba στην είσοδο, προσπάθησαν να σκεφτούν ένα όνομα στο οποίο θα χρησιμοποιούσαν έστω κάποια από τα γράμματα που είχαν αγοράσει. Κάπως έτσι, κάθε γωνιά του πλανήτη απέκτησε το δικό της Zara.
Η Inditex αποτελεί εξαίρεση για τον κόσμο του λιανεμπορίου. Η εταιρία δεν διαφημίζεται ποτέ, εξακολουθεί να παράγει προϊόντα στην Ευρώπη και βασίζεται για μεγάλο μέρος της επιτυχίας της στους υπεύθυνους των καταστημάτων της.
Αυτή η ευελιξία αλλά και η αποδοτικότητα βρίσκονται στην καρδιά του επιχειρηματικού μοντέλου της εταιρίας, με βάση το οποίο λειτουργούν 6.500 καταστήματα σε 88 διαφορετικές χώρες, υπό επτά διαφορετικά brands.
Το μοντέλο που εμπνεύστηκε και εφάρμοσε ο Ortega είναι μοναδικό. Τα καταστήματα Zara παραλαμβάνουν νέο εμπόρευμα δύο φορές την εβδομάδα, ενώ από τη στιγμή που οι σχεδιαστές στα κεντρικά γραφεία θα σχεδιάσουν ένα νέο ρούχο στο χαρτί, χρειάζονται μόλις τρεις εβδομάδες για να φτάσει στα ανά τον κόσμο καταστήματα.
Πώς καταφέρνει η εταιρία να κινείται με τόσο γρήγορους ρυθμούς; Ανάμεσα στα άλλα, τη βοηθά το γεγονός ότι περίπου 51-55% των ρούχων της παράγονται σε κοντινές αγορές, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Τουρκία και το Μαρόκο, και όχι κάπου στην Ασία.
Το μοντέλο περιγράφεται συχνά ως “fast fashion”, αλλά ο διευθύνων σύμβουλος της Inditex, Pablo Isla, επιμένει πως η εταιρία του κάνει πολλά περισσότερα. «Είναι ένας πολύ στενός ορισμός για τα όσα αποτελούν την Inditex. Κανείς βλέπει τα μαγαζιά, αλλά δεν μπορεί να φανταστεί τι κρύβεται πίσω τους».
Πραγματικά, η διαρκής σχέση ανάμεσα στα καταστήματα, τους σχεδιαστές και τα εργοστάσια είναι το μυστικό της επιτυχίας της Inditex. Δύο φορές την εβδομάδα, ο υπεύθυνος κάθε καταστήματος στέλνει την παραγγελία του στα κεντρικά. Κινείται με βάση τις πωλήσεις αλλά και την αίσθησή του για το τι αρέσει στους πελάτες και τι όχι.
Η εμπορική ομάδα θα συγκεντρώσει τα είδη της παραγγελίας και σε δύο ημέρες, αυτά θα έχουν φτάσει στο κατάστημα. Την ίδια στιγμή, όμως, η ίδια εμπορική ομάδα διατηρεί ανοικτή γραμμή και με τους σχεδιαστές. Μόλις αναγνωριστεί μία νέα τάση της μόδας, οι σχεδιαστές δημιουργούν ρούχα που την ακολουθούν.
