Κίνηση ματ από το βασιλιά της πολυτέλειας.
«O Dior πέθανε, ζήτω ο Dior!», έγραψαν οι Financial Times έπειτα από την κατά γενική ομολογία επιτυχημένη παρουσίαση της συλλογής του Christian Dior για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 2011 στο Παρίσι, αναμφισβήτητα την πιο πολυσυζητημένη επίδειξη μόδας της φετινής χρονιάς. Αυτό που συζητούσαν όλοι δεν ήταν βέβαια τα θηλυκά σχέδια του John Galliano, αλλά ο δημόσιος διασυρμός, η σύλληψη και φυσικά η απόλυση του εκκεντρικού Βρετανού σχεδιαστή.
Όλα αυτά συνέβησαν σε μία εβδομάδα που έδειχνε να εξελίσσεται σε καταστροφή, αλλά έκλεισε με τον πιο αριστοτεχνικό τρόπο, αποδεικνύοντας ότι ο Bernard Arnault, ο επικεφαλής του ομίλου LVMH, στον οποίο ανήκει ο Dior, δεν θεωρείται άδικα ο βασιλιάς της πολυτέλειας.
Ο ίδιος ο Arnault ήταν βέβαια άφαντος στο Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι, όπου παρουσιάστηκε η συλλογή, την οποία σχεδίασε ο Galliano, όπως άφαντος ήταν προφανώς κι ο ίδιος ο σχεδιαστής.
Ο Galliano απολύθηκε με μία λιτή, αλλά σαφή ανακοίνωση από τον οίκο Dior, όταν κατηγορήθηκε ότι έκανε αντισημιτικά και ρατσιστικά σχόλια. Αν και αρχικά επιχείρησε να αντικρούσει τις κατηγορίες, τα περιθώριά του στένεψαν, όταν κυκλοφόρησε στο ίντερνετ βίντεο, που τον δείχνει σε μπαρ του Παρισιού να δηλώνει «αγαπώ τον Χίτλερ» και στη συνέχεια να επιτίθεται σε δύο πελάτες του μαγαζιού. «Θα σας είχαν στείλει στους θαλάμους αερίων», τους λέει στο βίντεο.
«Ταφόπλακα» στην καριέρα του Galliano έβαλε τελικά η ηθοποιός Natalie Portman, πρέσβειρα του οίκου Dior, όταν αποκήρυξε δημόσια το διάσημο σχεδιαστή και αρνήθηκε να φορέσει την Dior τουαλέτα της στα βραβεία Όσκαρ. Η ηθοποιός κέρδισε τελικά το Όσκαρ και η LVMH έβλεπε ξεκάθαρα ότι ο χρόνος της με τον Galliano είχε τελειώσει.
«Καταδικάζω με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα τα σχόλια που έκανε ο John Galliano, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις βασικές αξίες, που πάντα υπερασπιζόταν ο Christian Dior», είπε ο Sidney Toledano, διευθύνων σύμβουλος του οίκου, όταν έγινε γνωστή η απόλυση του σχεδιαστή. Τα όσα ακολούθησαν απέδειξαν ότι η LVMH δεν είναι τυχαία μία πραγματική αυτοκρατορία της πολυτέλειας. Στην παρουσίαση της τελευταίας συλλογής του Galliano για τον Dior, η αίθουσα ήταν γεμάτη με μαύρες καρέκλες, με έναν καλεσμένο να παρατηρεί: «κάπως σαν κηδεία, δηλαδή». Ακόμα κι ο ίδιος ο Toledano φόρεσε μαύρο κουστούμι και μαύρη γραβάτα, για να βγει στην πασαρέλα και να πει: «Τα όσα συνέβησαν την τελευταία εβδομάδα υπήρξαν μία φοβερή και αγωνιώδης δοκιμασία για όλους μας». Επανέλαβε ξανά ότι δεσμεύεται δημοσίως στις αξίες του οίκου Dior.
Στο τέλος της επίδειξης, αντί για την καθιερωμένη υπόκλιση του σχεδιαστή, ο Dior έβγαλε στη σκηνή τα «petites mains», τους άνδρες και τις γυναίκες του οίκου, που φτιάχνουν με τα χέρια τους τα ρούχα. Αυτοί ανέλαβαν να ολοκληρώσουν τη συλλογή μετά την αποχώρηση του σχεδιαστή της. Ο Arnault είχε καταφέρει να θυμίσει σε όλους τους παρευρισκομένους ότι το brand Dior είναι πολύ ισχυρότερο από έναν και μόνο σχεδιαστή. Το κοινό χειροκροτούσε όρθιο.
Έχοντας κερδίσει τη μεγαλύτερη μάχη, ο Arnault έχει τώρα να τακτοποιήσει μόνο τα διαδικαστικά. Πρέπει να βρει ένα νέο δημιουργικό διευθυντή για τον Dior, αλλά με δεδομένο το ευρύ χαρτοφυλάκιο brands, που έχει στον όμιλό του, αυτό δεν θα είναι δύσκολο. Ήδη στο τραπέζι έχει πέσει το όνομα του Ricardo Tisci, του Givency.
