Το “Precision” έχει πουληθεί και αγοραστεί 7 φορές μέχρι σήμερα
Ο Banksy είναι περισσότερο γνωστός για την τέχνη του δρόμου, αλλά στις δημοπρασίες, οι συλλέκτες κονταροχτυπιούνται για τους πίνακες και τα γλυπτά του.
Έτσι, ο οίκος Bonhams London δημοπράτησε 33 έργα του Βρετανού καλλιτέχνη του γκράφιτι, μεταξύ των οποίων και ένα στένσιλ σε καμβά, που ονομάζεται “Precision Bombing”.
Το έργο έχει πουληθεί και έχει αγοραστεί επτά φορές από τη δημιουργία του, το 2000. Αυτή τη φορά πουλήθηκε αντί 40.000 στερλινών (περίπου 60.000 δολαρίων), δηλαδή 10.000 στερλίνες ακριβότερα από την υψηλή εκτίμησή του, των 30.000 στερλινών. Σε αυτή τη δημοπρασία, όμως, οι λάτρεις του Banksy μπορούσαν να πάρουν στα χέρια τους ένα έργο του διάσημου καλλιτέχνη ξοδεύοντας και πολύ λιγότερα. Το “Silver Flag” πουλήθηκε αντί μόλις 5.317 στερλινών.
Δύο από τα έργα του Βρετανού καλλιτέχνη στη δημοπρασία αυτή ήταν γλυπτά, ενώ όλα προήλθαν από τη συλλογή του Steve Lazarides, του πρώτου dealer του καλλιτέχνη και του ανθρώπου που είναι υπεύθυνος για τη μεταμόρφωση του γκράφιτι του Banksy από βανδαλισμό -όπως κάποιοι το έβλεπαν αρχικά- σε μία έντονα προσοδοφόρα βιομηχανία.
Σε αυτή τη φάση, η μεγάλη πλειοψηφία των έργων του Banksy δημιουργείται για πώληση. Τα τελευταία 10 χρόνια, έχουν βγει σε δημοπρασία 1.293 έργα του, σύμφωνα με τα στοιχεία της Artnet. Τα κομμάτια αυτά αποτελούν είτε αντίτυπα των 1.000 (τα οποία πωλούνται για μερικές εκατοντάδες δολάρια το καθένα), μοναδικές εκτυπώσεις (που ξεπερνούν τα 190.000 δολάρια) ή γλυπτά (το Submerged Phone Booth για παράδειγμα, πουλήθηκε αντί 1,15 εκατ. δολαρίων).
Οι πίνακες σε καμβά εμφανίζουν μέχρι στιγμής τις μεγαλύτερες πωλήσεις, με ανώνυμο συλλέκτη να δίνει το 2008 το ποσό των 1,87 εκατ. δολαρίων για το Keep it Spotless, σε δημοπρασία των Sotheby’s στη Νέα Υόρκη.
Κάπως έτσι, η τέχνη του Banksy δεν αντιμετωπίζεται πια σαν πράξη βανδαλισμού. Όταν, για παράδειγμα, ο καλλιτέχνης έκανε ένα από τα στένσιλ του στον τοίχο ενός καταστήματος στο Upper West Side του Μανχάταν, ο ιδιοκτήτης του κτιρίου δεν έβαψε τον τοίχο, αλλά κάλυψε το έργο με πλεξιγκλάς για να το προστατεύσει. Για εβδομάδες, πλήθη μαζεύονταν για να δουν το έργο, ενώ κριτικοί τέχνης κατέφθαναν στο σημείο, μερικές φορές με κάμερες.
