6,5 δισ. $ τα αποθέματα της Λιβυκής κεντρικής τράπεζας, ικανά για πληρωμή μισθοφόρων για μήνες
«Η πολιτική αναταραχή στη Μέση Ανατολή εκτόξευσε τις τιμές του χρυσού στο ρεκόρ των 1.444 δολαρίων ανά ουγκιά»
Μπορεί η διεθνής κοινότητα να προσπαθεί να αποκόψει τον Μουαμάρ Καντάφι από κάθε οικονομικό πόρο, που έχει στη διάθεσή του, επιβάλλοντας κυρώσεις και παγώνοντας τα περιουσιακά του στοιχεία σε όλο τον κόσμο, όμως, ο Λίβυος ηγέτης έχει ένα θησαυροφυλάκιο γεμάτο με χρυσό, που θα μπορούσε να αποτελέσει τον παράγοντα, που θα κρίνει την έκβαση του πολέμου.
Η κεντρική τράπεζα της Λιβύης, που βρίσκεται από τον έλεγχο του Gaddafi, διαθέτει 143,8 τόνους χρυσού, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Όμως, όπως επισημαίνουν οι Financial Times, κάποιοι πιστεύουν ότι το πραγματικό μέγεθος είναι κατά αρκετούς τόνους μεγαλύτερο. Αυτά τα αποθέματα σε χρυσό είναι μέσα στα 25 μεγαλύτερα του κόσμου, αφού αξίζουν περισσότερα από 6,5 δισ. δολάρια σε τρέχουσες τιμές. Πρόκειται για ποσό ικανό να πληρώσει ένα μικρό στρατό μισθοφόρων για μήνες ή ακόμα και χρόνια. Ενώ πολλές κεντρικές τράπεζες τηρούν τα αποθέματά τους σε χρυσό σε διεθνή θησαυροφυλάκια, στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και την Ελβετία, ο χρυσός της Λιβύης βρίσκεται μέσα στη χώρα.
Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης έχουν παγώσει περιουσιακά στοιχεία της Λιβύης, αξίας αρκετών δισ. δολαρίων, ενώ οι οικονομικές κυρώσεις πλήττουν την κεντρική τράπεζα, το κρατικό fund διαχείρισης του εθνικού πλούτου και την κρατική εταιρεία πετρελαίου.
Όμως, οι Financial Times εκτιμούν ότι τα αποθέματα χρυσού θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία «γραμμή ζωής» για τον Καντάφι, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα μπορέσει να τα πουλήσει. Για να συγκεντρώσει μεγάλα ποσά, θα πρέπει να μεταφέρει το χρυσό εκτός Λιβύης κι αυτό δεν είναι εύκολο.
Πριν από το ξέσπασμα των συγκρούσεων, ο λιβυκός χρυσός φυλασσόταν στην κεντρική τράπεζα, στην Τρίπολη. Όμως, τώρα εκτιμάται ότι έχει μεταφερθεί σε άλλη τοποθεσία, όπως για παράδειγμα η πόλη Σέμπχα του Νότου, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Τσαντ και το Νίγηρα.
Η πολιτική αναταραχή στη Μέση Ανατολή εκτόξευσε από τη μία τις τιμές του χρυσού στο ρεκόρ των 1.444 δολαρίων ανά ουγκιά, ενώ από την άλλη απέδειξε ότι το πολύτιμο μέταλλο δίκαια προτιμάται από εγκληματίες, επενδυτές και δικτάτορες όλα αυτά τα χρόνια.
Μετά την επανάσταση στην Αίγυπτο, η χώρα απαγόρευσε τις εξαγωγές χρυσού για τέσσερις μήνες, προκειμένου να αποτρέψει τους αξιωματούχους της προηγούμενης κυβέρνησης να μεταφέρουν τον πλούτο τους στο εξωτερικό.
Την ίδια στιγμή, το Ιράν χτίζει σιωπηλά αποθέματα χρυσού τα τελευταία χρόνια, σε μία προσπάθεια να μειώσει την έκθεσή του στο δολάριο και να προστατεύσει τα αποθέματά του απέναντι στον κίνδυνο κατάσχεσης.
Βέβαια, καμία διεθνής τράπεζα δεν πρόκειται να αγοράσει χρυσό εάν υποψιάζεται ότι προέρχεται από το καθεστώς της Λιβύης. Όμως, ο Καντάφι θα μπορούσε να μεταφέρει το χρυσό στο Τσαντ ή στο Νίγηρα και να τον ανταλλάξει για χρήματα που θα μεταφερθούν σε λογαριασμό της Libyan Foreign Bank, που υπάγεται στην κεντρική τράπεζα.
