Εκ πρώτης όψεως, το 2015 έκλεισε σαν μια καλή χρονιά για τη Lufthansa. Η μεγαλύτερη αεροπορική εταιρία της Ευρώπης, με βάση το τζίρο της, παρουσίασε αύξηση των εσόδων της κατά 7%, στα 32 δισ. ευρώ.
Και το κυριότερο, τα λειτουργικά της κέρδη αυξήθηκαν κατά 77%, στα 1,56 δισ. ευρώ. Και οι μέτοχοι που πραγματοποίησαν προ ημερών τη γενική τους συνέλευση στο Αμβούργο μπορούσαν να αισθάνονται ευχαριστημένοι, καθώς έλαβαν μέρισμα 50 λεπτών ανά μετοχή, παρότι τόσο το 2012 όσο και το 2014, η εταιρία είχε αναστείλει τη διανομή μερίσματος. Άλλωστε, το cash flow της αεροπορικής «γύρισε» από αρνητικό 722 εκατ. ευρώ σε θετικό 1 δισ. ευρώ.
Και όμως, το χρηματιστήριο αποτιμά τη Lufthansa μόλις στα 6,58 δισ. ευρώ. Και αυτά είναι σίγουρα λίγα εάν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο ο στόλος αεροπλάνων της εταιρίας αξίζει 12 δισ. ευρώ, ενώ η ανταγωνιστική της IAG (που αποτελείται από τις British Airways και Iberia), αποτιμάται στα 13,7 δισ. ευρώ.
Γιατί η διαφορά; Εάν κανείς σκάψει λίγο πιο βαθιά στους ισολογισμούς θα διαπιστώσει ότι η επιτυχία της Lufthansa κατά το 2015 οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε εξωτερικούς παράγοντες και έκτακτα γεγονότα που δεν διορθώνουν σε τίποτα τα μεγάλα δομικά προβλήματα της εταιρίας.
Πραγματικά, οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου ήταν ένα θεόσταλτο δώρο για τη Lufthansa, η οποία ξόδεψε 14,3% λιγότερα για καύσιμα σε σχέση με το 2014 και περιμένει και άλλες εξοικονομήσεις κόστους για φέτος. Παράλληλα, η Lufthansa πούλησε το 16% της αμερικανικής JetBlue που κατείχε, με τη συναλλαγή να δίνει ώθηση στα κέρδη της.
Όμως, η Lufthansa παραμένει ένα μεγαθήριο. Με την πάροδο των χρόνων, υιοθέτησε τη στρατηγική της εξαγοράς άλλων αεροπορικών εταιριών, όπως οι Swiss Air και Austrian Airlines, σε μια προσπάθεια να αποκτήσει παρουσία στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αγορές. Η στρατηγική έχει πλεονεκτήματα, καθώς βοηθά στη διασπορά κινδύνου και κρατά τον ανταγωνισμό υπό έλεγχο. Όμως, οι τέσσερις αεροπορικές που πετάνε κάτω από τη σκέπη της Lufthansa έχουν τις δικές τους –συχνά περιττές- διοικήσεις.
Εάν εξαιρεθεί η επίδραση που είχαν οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου στις λογιστικές καταστάσεις της εταιρίας, κανείς βλέπει ότι το κόστος της Lufthansa στην πραγματικότητα αυξήθηκε κατά 2,4% το 2015. Συνολικά, τα κόστη «ροκάνισαν» το 86,66% των εσόδων της το 2015, έναντι 82,16% το 2014.
Αντίθετα, η IAG είδε μικρή μείωση του κόστους της, στο 63,17% των εσόδων από 63,43% που ήταν το 2014.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Lufthansa, Carsten Spohr, προσπάθεί να περιορίσει τη γραφειοκρατία και να μειώσει τα κόστη κατά 500 εκατ. ευρώ. Στο μέλλον, οι διοικητικές υπηρεσίες θα είναι κεντρικές, στη Φρανκφούρτη, το Μόναχο, τη Βιέννη και τη Ζυρίχη. Αλλά οι προσπάθειες του Spohr αντιμετωπίζουν έντονες εσωτερικές αντιδράσεις. Η μάχη του με το προσωπικό κοστίζει ακριβά για την εταιρία, αφού οι απεργίες του δ’ τριμήνου του 2015 κόστισαν στη Lufthansa 100 εκατ. ευρώ. Και την ίδια στιγμή, η 4ετής διαμάχη της εταιρίας με τους πιλότους της, ακόμα δεν έχει λυθεί.
Το κόστος προσωπικού αυξήθηκε πάνω από 10% το 2015, με τον Spohr να προσπαθεί να το αλλάξει αυτό, στοχεύοντας κατά κύριο λόγο στους γενναιόδωρους μισθούς και τα ακριβά προνόμια των πιλότων.
