Συρρικνώθηκε κατά 14%, ποσοστό διπλάσιο από τη μείωση πωλήσεων στο σύνολο των δημοπρασιών
Έπειτα από δύο χρόνια διψήφιων ρυθμών ανάπτυξης, η αγορά μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης «σκόνταψε» το 2015, καθώς συρρικνώθηκε κατά 14%, την ώρα που οι πωλήσεις στο σύνολο των δημοπρασιών εμφάνισαν μείωση 7%. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με το 2016 TEFAF Art Market Report, τα έργα μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης παρέμειναν ο μεγαλύτερος τομέας της αγοράς τέχνης, αποτελώντας το 46% των πωλήσεων για τη χρονιά που πέρασε.
Εάν, πάντως, κάποιος κοιτάξει στο υψηλότερο κομμάτι της αγοράς διαχρονικά, θα δει ότι οι ιμπρεσιονιστές και οι καλλιτέχνες της μοντέρνας τέχνης εξακολουθούν να κυριαρχούν. Από τους 100 ακριβότερους καλλιτέχνες, το 35% προέρχεται από αυτό το κομμάτι της αγοράς. Οι καλλιτέχνες της μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης έρχονται δεύτεροι, με ποσοστό 27%, και ακολουθούν εκείνοι της κινεζικής ζωγραφικής και καλλιγραφίας, με 17%. Οι Old Masters εμφανίζονται σπάνια ανάμεσα στους ακριβότερους δημιουργούς στις δημοπρασίες, με μόλις 13 εκπροσώπους στη λίστα με τους 100 ακριβότερους καλλιτέχνες.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που καθορίζουν την πορεία του κάθε κομματιού της αγοράς της τέχνης. Η προσφορά των έργων γίνεται ένας όλο και σημαντικότερος παράγοντας αυτή τη στιγμή, αφού οι συλλέκτες είναι πιο απρόθυμοι από ό,τι στο παρελθόν να δώσουν έργα πολύ υψηλής ποιότητας για δημοπρασία. Επιπλέον, οι ανησυχίες για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας επηρεάζουν τη ζήτηση, και αυτό σημαίνει ότι οι οίκοι δημοπρασιών δεν μπορούν πια να προσφέρουν τις εγγυήσεις που έδιναν στο παρελθόν, για να εξασφαλίσουν τα πιο πολύτιμα κομμάτια.
Και εάν σκεφτεί κανείς ότι για να καταφέρει σήμερα ένας καλλιτέχνης να μπει στο top 100 των ακριβότερων ονομάτων πρέπει να πετύχει τιμή άνω των 22 εκατ. δολαρίων σε δημοπρασία, αντιλαμβάνεται τη δυσκολία. «Τα καλύτερα έργα ιμπρεσιονιστών και μοντέρνας τέχνης έχουν εξαφανιστεί σε μουσεία και μακροπρόθεσμες συλλογές», εξηγεί ο Don Thompson, οικονομολόγος.
Πού και πού, ένα τέτοιο κορυφαίο κομμάτι, όπως το Nu Couchι (1917–18) του Modigliani που πουλήθηκε το Νοέμβριο του 2015 αντί 170,4 εκατ. δολαρίων, θα κάνει την εμφάνισή του σε κάποια δημοπρασία, σπάζοντας ρεκόρ και γράφοντας τίτλους στις εφημερίδες. Αλλά, η προσφορά κορυφαίας ποιότητας έργων από αυτό το κομμάτι της αγοράς είναι πια περιορισμένη. «Δεν υπάρχουν πια σημαντικά έργα από τη ροζ περίοδο του Picasso», εξηγεί ο Thompson. «Επομένως, εξ ορισμού, η αγορά σύγχρονης τέχνης έχει γίνει πιο σημαντική, γιατί η αγορά των ιμπρεσιονιστών και του μοντερνισμού έχει γίνει λιγότερο σημαντική».
Από την Έντυπη Έκδοση
