Το «παραμύθι» της, ζάμπλουτης πια, χορεύτριας Misty Copeland
Τίποτα στη ζωή της Misty Copeland δεν μαρτυρούσε ότι αυτό το μαύρο κορίτσι από το Λος Άντζελες θα γινόταν όχι μόνο μία πρίμα μπαλαρίνα, αλλά και ένα brand από μόνη της. Μεγάλωσε μέσα σε μια φτωχή οικογένεια με έξι παιδιά. Στις χειρότερες μέρες της, η οικογένεια –επί της ουσίας άστεγη- ζούσε σε μονόκλινο δωμάτιο ενός μοτέλ. Και έτσι, ο χορός έγινε η ευκαιρία που είχε η Misty για να ξεφύγει για λίγο από τη δύσκολη παιδική της ηλικία.
«Τσιμπάω τον εαυτό μου συνεχώς για να πιστέψω ότι έχω την ευκαιρία να ζω αυτό το όνειρο», λέει σήμερα η Copeland, που το 2015 έγινε η πρώτη αφρο-αμερικανή πρίμα μπαλαρίνα του American Ballet Theater.
Από την έντυπη έκδοση
Το ότι κατάφερε να φτάσει στο αποκορύφωμα της επιτυχίας σας χορεύτρια, όμως, ήταν μόνο η αρχή. Καθώς τα επιτεύγματά της εκτείνονται πολύ πέραν του χώρου του μπαλέτου, σε βιβλία που έγιναν best seller, χορηγίες, ακόμα και στη δική της σειρά ρούχων για χορό. Όμως, η ίδια δεν ξεχνά ποτέ από πού ξεκίνησε. «Η σκληρή δουλειά με κρατά προσγειωμένη», λέει.
Η Copeland είναι μια από τις λίγες χορεύτριες που είχε το επιχειρηματικό μυαλό για να μετατρέψει το όνομά της σε brand. Έχει χορέψει στο Broadway, έχει εμφανιστεί ως κριτής στο «So You Think You Can Dance» και έχει γράψει την αυτοβιογραφία της. Έχει συμφωνίες για να διαφημίζει τις T-Mobile, Seiko, Under Armour, Coach και άλλες, παρότι τέτοια deals πετυχαίνουν συνήθως οι καλύτεροι και πιο διάσημοι αθλητές. Και το Μάιο υπέγραψε με την Dannon, για να προωθήσει το ελληνικού τύπου γιαούρτι της, Oikos.
Η ίδια αντλεί ικανοποίηση από το γεγονός ότι ο κόσμος συνειδητοποιεί επιτέλους και άλλες διαστάσεις του μπαλέτου. «Οι χορευτές είναι αθλητές, και η δουλειά μας είναι δυσκολότερη, γιατί πρέπει να προσθέτουμε ένα καλλιτεχνικό επίπεδο και να μοιάζουμε σαν όλα αυτά να γίνονται χωρίς κόπο», λέει. Αλλά προσθέτει: «Δεν έχουμε την ίδια δημοσιότητα με τους αθλητές».
Κατά την άποψή της, η στήριξη της εταιρίας αθλητικών ειδών Under Armour ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για να αποκτήσει το μπαλέτο τη δημοσιότητα που του αξίζει: «Το ότι με έβαλαν πλάι στους Cam Newton και Stephen Curry (αθλητές του φούτμπολ και του μπάσκετ αντίστοιχα), ήταν ένα όμορφο πράγμα, που έδειχνε ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι εξίσου δυνατή με έναν άντρα». Η ίδια ελπίζει ότι η δική της επιτυχία θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται όλοι οι χορευτές.
Ανάμεσα στις πολλές εμπορικές συμφωνίες που έχει υπογράψει ήταν και αυτή για τη δική της κούκλα Barbie, η οποία κυκλοφόρησε στα καταστήματα το Μάιο.
Παίρνοντας το ρόλο της ως προτύπου πολύ σοβαρά, η Copeland φρόντισε ώστε η κούκλα της να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της. «Αμέσως σκέφτηκα: ‘Εντάξει, πρέπει να το κάνουμε σωστά. Πρέπει να δείξουμε πραγματικά στον κόσμο πώς είναι μια μαύρη Barbie. Πώς είναι μια μπαλαρίνα Barbie. Ότι έχει μύες και μοιάζει όπως και εγώ’. Ειδικά στην κοινότητα των αφρο-αμερικανών, είναι σημαντικό τα κορίτσι να βλέπουν τη θετική εικόνα μιας μαύρης γυναίκας. Είμαι υπερήφανη που εκπροσωπώ αυτό το πράγμα», λέει. Το επόμενο εμπορικό βήμα της ήταν μια σειρά ρούχων για χορευτές «για όλα τα σχήματα και τα μεγέθη».
Για εκείνη, η επιτυχία της στις business είναι αποτέλεσμα όσων χρειάστηκαν για να επιτύχει σαν χορεύτρια: Της σκληρής δουλειάς, της πειθαρχίας και των θυσιών.
«Η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ μέχρι να αποσυρθείς και πιστεύω ότι έχοντας τις βάσεις που απέκτησα σαν χορεύτρια με ωφέλησε πραγματικά σαν businesswoman», καταλήγει.
