Tο χρηματιστήριο της τέχνης – Πώς και γιατί μετατοπίστηκε το ενδιαφέρον τους στη σύγχρονη και μοντέρνα από την κλασική
Αφού είδαμε στην πράξη ότι η αγορά της τέχνης δεν οδηγείται στη «φούσκα», όπως πολλοί περίμεναν πέρυσι και αφού τα αποτελέσματα των οίκων δημοπρασιών δείχνουν ότι αίρεται η διστακτικότητα που επεδείκνυαν κυρίως οι πωλητές, είναι ένα ερώτημα τώρα το προς τα πού οδηγείται αυτή.
Είδαμε το ενδιαφέρον των αγοραστών να μετακινείται προς τη μοντέρνα τέχνη, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα έργα του Basquiat που σπάνε κάθε ρεκόρ. Άραγε, αυτό σημαίνει μετατόπιση προς τα εκεί;
Όλα δείχνουν πως ναι. Γιατί, όσο οι πωλητές σπάνιων και κλασικών κομματιών δίσταζαν και απείχαν από την αγορά περιμένοντας να δουν πώς θα εξελιχθεί αυτή, στην ουσία απαξίωναν την ίδια τους την επένδυση.
Η εξήγηση δίνεται από την πορεία αυτή καθεαυτή της αγοράς. Ενώ οι μεσαίου βεληνεκούς αγοραστές χτύπησαν ό,τι κομμάτι βρήκαν σε «συμφέρουσα» τιμή, το ενδιαφέρον τους για τα φθηνότερα από τα κλασικά έργα λειτούργησε βάσει του κανόνα της προσφοράς και ζήτησης και έστρεψε το ενδιαφέρον και των super rich προς τα εκεί.
Έτσι, δημιουργήθηκαν νέες hot αγορές έργων τέχνης για τους ισχυρότερους συλλέκτες του πλανήτη. Πέρα από τη Biennale της Βενετίας, η οποία έχει αναδυθεί πλέον ως το μέρος όπου συγκεντρώνονται οι ισχυρότεροι άνθρωποι της τέχνης και όχι μόνο, για να πουλήσουν και να αγοράσουν, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Frieze Week στη Νέα Υόρκη.
Εκεί, πολλές γκαλερί που είχαν τα δικά τους stands στην έκθεση απέφυγαν να δώσουν βάρος στα πανάκριβα, σπάνια έργα τα οποία άλλοτε μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον όλων και θα επιχειρήσουν να συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον του κοινού, «χτυπώντας» σε μονοθεματικά concepts τα οποία συχνά τραβούν μια γραμμή ισορροπίας ανάμεσα στα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα και το εμπόριο.
Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα της Cheim & Read, η οποία έκανε μια παρουσίαση αποκλειστικά σε ροζ χρώμα, δίνοντας μηνύματα υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών. Άλλες γκαλερί παρουσίασαν «επαναστατική» τέχνη, όπως για παράδειγμα αυτή του Martin Wong που θα δείξει η ΝεοΥορκέζικη PPOW, ενώ η Λονδρέζικη Maureen Paley έδειξε έργα του Wolfgang Tillmans, ενός καλλιτέχνη που έκανε καμπάνια κατά του Brexit.
Από την έντυπη έκδοση
