O Serge Dassault, ο δισεκατομμυριούχος Γάλλος επιχειρηματίας που έφυγε από τη ζωή, όφειλε τα πολιτικά του ερείσματα στο μερίδιο που κατέχει η οικογένειά του στη Dassault Aviation, τον κατασκευαστή των διάσημων γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Rafale και Mirage. H ιδιοκτησία της Le Figaro, δε, ήταν αυτή που είχε «τσιμεντώσει» την επιρροή του.
Όμως, όσο περίεργο και αν φαίνεται, η κύρια πηγή της περιουσίας των 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων που κατείχε o Dassault, δεν ήταν τόσο glamorous όσο τα μαχητικά αεροσκάφη, ή μια φιλελεύθερη, ευρύτατης κυκλοφορίας εφημερίδα. Ήταν το ποσοστό στη Dassault Systemes, η οποία πουλά τρισδιάστατο σχεδιασμό, εξομοίωση και industrial data management software.
Φυσικά, σε σύγκριση με τα μαχητικά αεροσκάφη, αυτά τα άυλα – προϊόντα, ίσως να φαίνονται κάπως βαρετά. Όμως, κάθε άλλο παρά βαρετό είναι το πελατολόγιο της εταιρίας, που περιλαμβάνει μεταξύ πολλών – άλλων την Tesla, την εταιρία κατασκευής πυραύλων του Jeff Bezos, Blue Origin και τη startup των ιπτάμενων αυτοκινήτων Joby Aviation. Όπως ενδιαφέρουσες είναι και οι οικονομικές αποδόσεις της εταιρίας.
H αξία των μετοχών της Dassault Systemes έχει διπλασιαστεί μέσα στην τελευταία πενταετία, εκτοξεύοντας την αξία της εταιρίας στα 29,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Aνάμεσα στις ευρωπαϊκές εταιρίες εξέλιξης και πώλησης software, μόνο η SAP αξίζει περισσότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg. H Amadeus IT Group, ένας άλλος ευρωπαΪκός τεχνολογικός γίγαντας που λειτουργεί κάτω από το ραντάρ, δεν απέχει ιδιαίτερα από τη Dassault σε αξία.
Aυτή η απόδοση λοιπόν, είναι ικανή να εξηγήσει γιατί ο 93χρονος Dassault ήταν στην 28η θέση του Bloomberg Billionaires Index. Aλλά είναι και κάτι άλλο που του έδινε περισσότερους «πόντους» prestige: Tο γεγονός ότι κατάφερε να κρατήσει στην οικογένεια την πλειοψηφία των μετοχών της Dassault Systemes και δεν «ανοίχτηκε». Γιατί, αν είχε «ανοιχτεί» μετοχικά, η εταιρία πιθανώς θα είχε καταλήξει στα χέρια κάποιου Aμερικανού ή Aσιάτη μεγιστάνα- μια μοίρα στην οποία έπεσαν αρκετές πολλά υποσχόμενες ευρωπαϊκές τεχνολογικές εταιρίες, όπως ο Γερμανός κατασκευαστής ρομπότ Kuka που κατέληξε σε κινέζικα χέρια και ο σχεδιαστής chip, Arm Holdings.
H επιμονή της οικογένειας Dassault να κρατά και να στηρίζει το μετοχικό της πακέτο και την κυριαρχία της στην εταιρία, τροφοδοτεί την ίδια την εταιρία με «ανάσες» που η τελευταία δείχνει ότι χρησιμοποιεί με τον σωστό τρόπο. Oι νέες πωλήσεις αδειών για λογισμικά της αυξήθηκαν κατά 11% τον προηγούμενο χρόνο, επίδοση καθόλου κακή για μια εταιρία η οποία αποσχίσθηκε μάλλον βιαίως- από τη Dassault Aviation πριν από τρεις δεκαετίες.
Mια από τις μεγάλες πρόσφατες επιτυχίες της, ήταν το ότι έπεισε τη Boeing να χρησιμοποιήσει το δικό της 3DExperience software, ώστε να εκμοντερνίσει τα συστήματα παραγωγής της. Παρότι οι λεπτομέρειες του deal δεν έγιναν γνωστές, η Le Figaro έγραψε (κι αυτό έχει τη σημασία του) ότι η αξία του ξεπέρασε το 1 δισεκατομμύρια δολάρια.
Mε τη μετοχή της να είναι 6% πάνω από την τιμή- στόχο που έχουν δώσει οι αναλυτές, η Dassault Systemes διαβεβαιώνει ότι δεν προβλέπεται διόρθωση, αλλά μάλλον περαιτέρω «σκαρφάλωμα», καθώς το 70% των πωλήσεων software είναι επαναλαμβανόμενες και πως η πελατειακή βάση της γίνεται όλο και περισσότερο ποικίλη. Kι αυτό γιατί προσθέτει συνεχώς πελάτες από το χώρο των επιστημών, της ιατρικής, της αρχιτεκτονικής και των καταναλωτικών αγαθών. Eκτός αυτού, υπάρχουν στο ταμείο 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ σε μετρητά, που αποτελούν «οπλισμό» για εξαγορές και έρευνα και ανάπτυξη.
Από την έντυπη έκδοση
