Και όμως, ο πίνακας είναι αυθεντικός!
Στις 21 Φεβρουαρίου, στο Άμστερνταμ, όλα τα φώτα θα πέσουν επάνω στο Μουσείο Van Gogh. Εκεί, στη διάρκεια της θεματικής έκθεσης «Μέσα στον πίνακα», θα εκτεθεί μια σπάνια αυτοπροσωπογραφία του διάσημου ζωγράφου Vincent van Gogh. Είναι ένα πορτρέτο το οποίο, μέχρι πρόσφατα, κατά πολλούς θεωρείτο έργο πλαστογράφου.
Ο πίνακας, είχε αποκτηθεί το 1910, έναντι 10.000 γαλλικών φράγκων από το Εθνικό Μουσείο της Νορβηγίας. Το ποσό, που σε σημερινά χρήματα μεταφράζεται σε 100.000 ευρώ, θεωρήθηκε, τελικά, υπερβολικό, για έναν πίνακα που οι ειδικοί έλεγαν ότι δεν είχε ζωγραφιστεί από τον Ολλανδό ζωγράφο. Και, το 1970, αυτή η θεωρία περί πλαστογραφίας, έγινε πιο «επίσημη», μετά από άρθρο που δημοσιεύθηκε σε διεθνές περιοδικό Τέχνης το 1970, στο οποίο υποστηριζόταν πως η χρωματική παλέτα και η χρήση σπάτουλας διέφερε από τον τρόπο εκτέλεσης των άλλων αυτοπροσωπογραφιών του καλλιτέχνη.
Με μάλλον μικρές προσδοκίες, το Εθνικό Μουσείο της Νορβηγίας παρέδωσε τον πίνακα για τελικές, σίγουρες απαντήσεις, στους επιστήμονες. Η επιμελήτρια του Μουσείου, Mi Brit Guleng, λέει ότι, «όταν, το 2014 παραδώσαμε τον πίνακα στα χέρια των ειδικών του Μουσείου στο Άμστερνταμ, οι ελπίδες μας ήσαν αμυδρές». Έξι χρόνια μετά, όμως, ήρθε η δικαίωση. Οι ειδικοί απεφάνθησαν ότι, πέρα από κάθε αμφιβολία, πρόκειται για έναν αυθεντικό Van Gogh. Και όχι μόνο αυτό.
Πιθανότατα, πρόκειται για το μοναδικό έργο που ο «μάγος του χρωστήρα» φιλοτέχνησε κατά τη διάρκεια ενός ψυχωσικού επεισοδίου το καλοκαίρι του 1889, όταν είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο της γαλλικής πόλης Σεν Ρεμί. Ο Van Gogh, στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πάλεψε με τους δαίμονες της παράνοιας, μέχρι τον θάνατό του το 1890 σε ηλικία 37 ετών, ως αποτέλεσμα αυτοπυροβολισμού.
«Ο πίνακας αυτός, είναι μια προσπάθεια μέσα στην αρρώστια μου», γράφει ο ίδιος ο Van Gogh σε επιστολή του στον αδερφό του, Teo.
Όπως αιτιολόγησε ο ίδιος, οι αρχικές διαφωνίες προέκυψαν από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Van Gogh επιχείρησε να αναπαραστήσει τη δική του νοητική παραζάλη, ενός «φοβισμένου ασθενούς», όπως τονίζει ο Bαν Τίλμποργκ, χρησιμοποιώντας σκοτεινότερα και πιο μουντά χρώματα, και όχι τα συνήθη έντονα κίτρινα, μπλε και πράσινα. Η ανάλυση απέδειξε πως η μπογιά που χρησιμοποιείται είναι ίδια με τους άλλους πίνακες του Ολλανδού ζωγράφου, ενώ κι ο ίδιος αναφέρει την ύπαρξή του στην αλληλογραφία του κατά τις έξι εβδομάδες που παρέμεινε στο γαλλικό νοσoκομείο.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
