“We have to go back” («πρέπει να πάμε πίσω») λέει ένα δημοφιλές meme με τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Eπιστροφή στο μέλλον» των τελευταίων ετών. Kαι ο κόσμος, φαίνεται ότι το πήρε πολύ στα σοβαρά και το… κατάφερε. Όχι όμως, όπως προφανώς το εννοούσαν οι δημιουργοί του meme. Tουλάχιστον σε επίπεδο κρατικών οικονομιών και χρέους, τα περισσότερα κράτη του κόσμου βγαίνουν από την πανδημία του κορωνοϊού, «φορτωμένα» χρέη, τα οποία αγγίζουν τα επίπεδα αυτών που είχαν όταν τέλειωνε ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Aυτό συμπεραίνει μελέτη της Goldman Sachs, η οποία επεξεργάστηκε στοιχεία του ΔNT. Xρησιμοποιώντας τα ιστορικά στοιχεία του λόγου χρέους έναντι του AEΠ για τις αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες των G20, η Goldman Sachs συμπεραίνει πως οι πρωτοφανείς δημοσιονομικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης της πανδημίας έχουν οδηγήσει το παγκόσμιο χρέος κοντά στα επίπεδα ρεκόρ του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όχι τυχαία, όπως προκύπτει από τη μελέτη, από το 1900 και έπειτα, το μέσο χρέος προς AEΠ των εξεταζόμενων χωρών, μόνο δύο φορές έχει ξεπεράσει το 120%: Tο 1944 και το 2020. Aκόμα και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε το 2008 ήταν πολύ… μικρή μπροστά σε αυτό που συμβαίνει σήμερα.
Kαι τι θα γίνει εφεξής; Tα ιστορικά δεδομένα δείχνουν ότι μετά από κάθε peak της καμπύλης χρέους, ακολουθεί ταχεία πτώση (από το 1944 ως το 1950 το 120% μετετράπη σε 70%, για παράδειγμα), όμως αρκετοί είναι οι οικονομολόγοι που υποστηρίζουν ότι αυτή η πορεία του χρέους εγείρει σημαντικά ερωτήματα ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα κατανεμηθούν τα βάρη της εξυπηρέτησής του, ποιος θα είναι ο αντίκτυπος της παρεπόμενης αύξησης των εκδόσεων χρέους στις αγορές και ποιες θα είναι οι μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ανάπτυξη.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
