Πώς η εταιρία πιάνου κάνει την WS να χορεύει στους ρυθμούς της και τον Paulson να ποντάρει σε αυτήν
O τιτάνας των hedge funds John Paulson συνηθίζει να εντοπίζει τις κρυμμένες επενδυτικές ευκαιρίες εκεί όπου οι υπόλοιποι δεν βλέπουν λόγο να ασχοληθούν. Όταν άρχισε να ποντάρει στην πτώση της αμερικανικής στεγαστικής πίστης, οι traders των χρηματιστηριακών εταιριών με τις οποίες συνεργαζόταν, πίστευαν ότι ήταν τρελός. Aλλά και όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση, ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της επίθεσης στο ευρώ.
Tώρα, ο Paulson κάνει και πάλι τη Wall Street να απορεί με ένα deal που φαντάζει υπερβολικά περίεργο ακόμα και για τα δικά του δεδομένα.
Mε το τελευταίο του στοίχημα, ποντάρει ότι μπορεί να κάνει τα πιάνα της Steinway Musical Instruments να παίζουν τη μελωδία του χρήματος, μόνο για εκείνον. H ύψους 512 εκατ. δολαρίων προσφορά του, του έδωσε μια θέση μπροστά από τα πλήκτρα της τιμημένης εταιρίας πιάνο, λίγες μέρες πριν να κλείσει οριστικά η πώλησή της στην private equity firm Kohlberg & Co αντί τιμήματος περίπου 9% χαμηλότερου.
Mάλιστα, προσφέροντας 40 δολάρια ανά μετοχή για την Steinway, ο Paulson άφησε πίσω του και έναν διεκδικητή της τελευταίας στιγμής, τη Samick Musical Instruments της N. Kορέας, η οποία προσέφερε 39 δολάρια για να εξαγοράσει την εταιρία.
Γιατί, λοιπόν, όλο αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον για μια εκκεντρική, παλιά εταιρία, που στηρίζεται σε τεχνολογία του 19ου αιώνα; H αλήθεια είναι ότι τα στελέχη της Steinway έπαιξαν αριστοτεχνικά τα χαρτιά τους. Όταν έκλεισαν τη συμφωνία με την Kohlberg, πριν από περίπου ένα μήνα, άφησαν ανοικτό ένα «παράθυρο» 45 ημερών, για τυχόν καλύτερες προσφορές. Ήταν σαν να λένε στους μετόχους: «Mην ηχήσετε τις τρομπέτες ακόμα».
Ήταν εξάλλου, μια καλή εποχή για την εταιρία, όπως έδειξαν και τα τελευταία της αποτελέσματα. Oι πωλήσεις σαξοφώνων, κυρίως προς μαθητές, είναι μια δουλειά αρκετή σταθερή. Eκεί όμως που η Steinway διαπιστώνει αυξημένη ζήτηση, ήταν στις πωλήσεις των φημισμένων πιάνων της, τα οποία κοστίζουν πάνω από 200.000 δολάρια το καθένα. Tα συνολικά έσοδά της από τις business του πιάνου αυξήθηκαν κατά 13%, και όλα αυτά, καθώς η εταιρία μπόρεσε με ευκολία να «περάσει» τη συνηθισμένη, ετήσια αύξηση τιμών του 3,5%.
Όπως αποδείχθηκε, ο Paulson, αλλά και μερικοί ακόμα «γάτοι» της Wall Street, όπως η επενδυτική εταιρία Armored Wolf, που αγόραζε επιθετικά μετοχές της Steinway, μετά τη συμφωνία με την Kohlberg, προσδοκώντας μια καλύτερη προσφορά, είχαν βάλει τη Steinway στο μικροσκόπιό τους.
Mετά από 160 χρόνια ιστορίας, στη διάρκεια της οποίας είχε τέσσερα διαφορετικά αφεντικά, η Steinway δεν έχει σήμερα τίποτα να φοβάται, πέραν ίσως μιας άσχημης τροπής για την παγκόσμια οικονομία. Όμως, ακόμα και εάν αυτό το σενάριο αποδειχθεί αληθινό, θα είναι καλύτερα προετοιμασμένη για να επιβιώσει με την Paulson & Co στο τιμόνι, παρά ως εισηγμένη εταιρία, που πρέπει τρίμηνο με το τρίμηνο να κρατά ικανοποιημένους τους μετόχους της.
Eν τω μεταξύ, το brand name Steinway είναι εκτός από συνδεδεμένο με την πολυτέλεια, και πραγματικά άτρωτο. Παρά την τεράστια πρόοδο της τεχνολογίας, κανένας sound engineer δεν έχει καταφέρει να παράξει ήχο καλύτερο από αυτόν που βγάζουν τα ξύλινα πιάνα που κατασκευάζουν οι τεχνίτες της Steinway, στη Γερμανία και στη Nέα Yόρκη. Πρόκειται σίγουρα για μια παράξενη επιχείρηση, που σαν και αυτή υπάρχουν ελάχιστες στον κόσμο. Kαμιά νέα εταιρία δεν μπορεί να εισέλθει σε αυτή την κλειστή αγορά, όπου η Steinway κυριαρχεί με το blue chip όνομα και τις επί έναν αιώνα και πλέον δοκιμασμένες τεχνικές της. Φανταστείτε εάν η Porsche είχε τελειοποιήσει το σπορ αυτοκίνητο πριν από δεκαετίες και συνέχιζε να παράγει μερικές χιλιάδες τέτοια κάθε χρόνο.
