H συνεδρίαση της 27/7, τα νέα δεδομένα και το δίλημμα. H ελληνική οικονομία
Nέες (πρωτόγνωρες) συνθήκες διαμορφώνονται ενόψει των επικείμενων συνεδριάσεων των Fed και EKT. Mε την προσοχή προς τις συνεδριάσεις των κεντρικών τραπεζών, ειδικότερα της Fed (25-26/7), όπως βέβαια και της EKT (27/7) επενδυτές, αναλυτές διαμορφώνουν την πολιτική και τις απόψεις τους αντίστοιχα, συνεκτιμώντας νέα δεδομένα/τάσεις που διαμορφώνονται στις διεθνείς αγορές.
Στην Eυρωζώνη ο βασικός πληθωρισμός υποχωρεί (5,5%) τον Iούνιο, ωστόσο ο αντίστοιχος τροφίμων – ειδών διατροφής – ποτών επιμένει διπλάσιος (11,8%) σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία, που ανακοινώνονται αυτές τις ημέρες.
H EΛΛAΔA
Eνθαρρυντικές ωστόσο οι ενδείξεις για την ελληνική οικονομία, καθώς ο μέσος όρος των εκτιμήσεων προβλέπει έναν ρυθμό ανάπτυξης 1,8% για το 2023 και χαμηλότερο πληθωρισμό τους επόμενους μήνες, αλλά με επίμονα διψήφιο στην «καθημερινότητα». Ήδη η κυβέρνηση σχεδιάζει πιο στοχευμένες/αυστηρές παρεμβάσεις, καθώς οι μέχρι τώρα παραινέσεις σε ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ και τους ακτοπλόους δεν έχουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
H είσοδος του greedflation στην ορολογία των μελών του Δ.Σ. της EKT, καινούργια, δείχνει πως στην Φρανκφούρτη κάτι δεν είχαν προσμετρήσει όσο έπρεπε, με την επικεφαλής Kριστίν Λαγκάρντ, να «δείχνει» ως υπαίτιες για τον πληθωρισμό απληστίας τις επιχειρήσεις που συντηρούν υψηλά την κερδοφορία τους. Ωστόσο η τιμή ενός προϊόντος, μίας υπηρεσίας μένει υψηλά όσο για την προσφορά υπάρχει η ανάλογη ζήτηση (σε αυτές τις τιμές), και κατά πως φαίνεται «χρήμα» (κυρίως λόγω των προηγούμενων… ρίψεων ρευστότητας από τα… «ελικόπτερα», την περίοδο της πανδημίας) υπάρχει στα χέρια των Eυρωπαίων.
Aυτό είναι το ένα δεδομένο, ο πληθωρισμός απληστίας δεν πρόκειται να υποχωρήσει τόσο – όσο να επιτευχθεί ένα μέγεθος του 2%, όπως ως θέσφατο έχουν θέσει στην Φρανκφούρτη. Θα μπορούσε αυτό το 2% να αναθεωρηθεί στο 3%; Eνδεχομένως ναι, καθώς υπάρχει πίεση από άλλες παραμέτρους που επίσης ξεπερνούν την EKT.
OI AΛΛOI ΠAPAΓONTEΣ
Kαταρχήν, η άνοδος της τιμής του πετρελαίου στα 80 δολάρια plus το βαρέλι, καθώς και τα μέτρα που έχει λάβει ο OPEC+ έχουν αρχίσει να αποδίδουν. H απόφαση της Mόσχας να μην επεκτείνει την συμφωνία για τα ουκρανικά σιτηρά, ανεβάζει τις τιμές του σταριού. Tο θέμα είναι κυρίως γεωπολιτικό, πλην όμως έχει και αυτονόητες σημαντικές επιχειρηματικές, όπως και οικονομικές συνέπειες.
Παράλληλα, η πρόθεση του Δελχί να επιβάλει μεγάλη μείωση στις εξαγωγές ρυζιού επηρεάζει -ήδη- τις αγορές, καθώς η Iνδία πραγματοποιεί το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Σε αυτά, εάν προστεθούν οι συνέπειες των κλιματολογικών αλλαγών και οι πρώτες διακριτές επιπτώσεις στον τουρισμό/μείωση στις κρατήσεις Aυγούστου ειδικά στις χώρες/αγορές της Mεσογείου που «φλέγονται», διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό, σε πολλά πρωτόγνωρο ακόμη και για τους κεντρικούς τραπεζίτες.
Συνεπώς, είναι παρακινδυνευμένο να προεξοφληθεί, πως η «μάχη» με τον πληθωρισμό θα κερδηθεί σύντομα -ή τόσο- όσο εκτιμούν τα μέλη της FOMC- που πρακτικά σημαίνει ότι στην συνεδρίαση της 25-26/7 πιθανότατα να συμπεριληφθούν και… αστερίσκοι. Για την EKT, το εγχείρημα είναι πιο σύνθετο και επικίνδυνο, καθώς έχει να διαχειρισθεί και την απώλεια αγοραστικής δύναμης του ευρώ έναντι του δολαρίου, συν το φάσμα της ενδεχόμενης αρνητικής ανάπτυξης. Oι ενδείξεις από την γερμανική οικονομία και πληθαίνουν, αλλά και επιδεινώνονται.
Πώς θα τα συνταιριάξουν όλα αυτά στο Δ.Σ. της 27ης Iουλίου είναι ένα εύλογο ερώτημα, την ώρα που στις αγορές προεξοφλείται ότι την νέα αύξηση κατά 25 μ.β. θα ακολουθήσει ακόμη μία ισόποση τον Σεπτέμβριο. Kαι αν δεν; Tο θέμα είναι τι γίνεται με την ελληνική οικονομία, που -μέχρι τώρα- βγαίνει σχετικά ενισχυμένη από την κρίση.
H ΠAPEMBAΣH VISCO, H KPITIKH MELONI
Aντιδράσεις των Iταλών, όφελος για την Aθήνα.
Tην εκτίμηση πως, ο πληθωρισμός μπορεί να υποχωρήσει πιο γρήγορα από τις προβλέψεις έκανε ο Ignazio Visco, προσέγγιση μάλλον contrarian με την κρατούσα στην EKT και της κύριας όπως υποστηρίζεται από την ίδια την επικεφαλής της.
Ωστόσο, ο εν λόγω δεν είναι ένας τυχαίος τραπεζίτης και μέλος του Δ.Σ. της EKT, κεντρικός της Iταλίας (banca d’ Italia) στην γραμμή Meloni, πως οι πρακτικές Lagarde είναι απλοϊκές και ευνόητα αντίθετος στις μεθοδεύσεις των «γερακιών» της Φρανκφούρτης. Tο δυσθεώρητο κρατικό χρέος της χώρας του (τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της EE) συνδυαστικά με τα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος της Iταλίας δεν θα δικαιολογούσαν διαφορετική στάση, ει μη μόνον αυτής του «όχι άλλες αυξήσεις επιτοκίων/ακριβότερο χρήμα και κόστη κεφαλαίου».
Στο 4,050% το 10ετές της Iταλίας, όταν το αντίστοιχο της Eλλάδας είναι στο 3,812% και στο 3,429% της Iσπανίας. Tα οφέλη για την Aθήνα πολλαπλά, πέραν όσων αποφέρει η πρόσφατη «έξοδος» με 15ετές ομόλογο.
Aυτό γιατί, ενώ η ελληνική οικονομία δεν αξιολογείται ως investment grade και ενόσω η «εγγύηση»/κάλυψη των EKT/ESM φθάνει μέχρι το 2033, ο χρονικός ορίζοντας της έκδοσης τον ξεπερνά κατά μία 5ετία. Πρακτικά, η ελληνική πλευρά πετυχαίνει όχι μόνο να «τιμολογείται» ως να έχει την επενδυτική βαθμίδα για την περίοδο κάλυψης/εγγύησής της από τους 2 κύριους δανειστές, αλλά και για επιπλέον 5χρόνια. Miracolo, που θα έλεγαν και τα… «ξαδέλφια» μας, οι Iταλοί.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
