Αν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση το ξαφνικό λουκέτο της Βαρβαρέσος στο εργοστάσιό της, στη Νάουσα, παραμονές της γιορτής του Πάσχα, προφανώς η συζήτηση θα στρεφόταν εξ ολοκλήρου στα εσωτερικά προβλήματα της ιστορικής κλωστοϋφαντουργίας.
Ομως υπάρχει ένα νέο «σερί», το οποίοι μετρά αρκετούς μήνες και έχει σημασία να αναζητηθούν οι λόγοι που οδήγησαν την κάθε διοίκηση στην οδυνηρή απόφαση να «κατεβάσει ρολά». Και μάλιστα σε μια περίοδο που όλοι μιλούν για ανάπτυξη και για καλύτερες ημέρες στην ελληνική οικονομία. Πριν από περίπου ένα έτος, μέσα Απριλίου 2023, η αμερικανική πολυεθνική Tupperware, με πρόσχημα το υψηλό εργατικό κόστος, διέκοψε τη λειτουργία του ελληνικού εργοστασίου παραγωγής πλαστικών τάπερ στη Θήβα, που υπήρχε από το 1967, και άφησε άνεργους περίπου 150 ανθρώπους.
Πιο πρόσφατα, τον Μάρτιο του 2024, ήρθε ένα διπλό χτύπημα, καθώς με διαφορά ημερών έκλεισε το ιστορικό εργοστάσιο ΓΙΟΥΛΑ στο Αιγάλεω, ο πορτογαλικός όμιλος υαλουργίας ΒΑ, επικαλούμενος οικονομικές ζημίες, δημιούργησε, με την αιφνιδιαστική απόφασή του για λουκέτο, άλλους 300 ανέργους, και εν συνεχεία ανακοινώθηκαν αυτά της αμερικανικών συμφερόντων χαρτοποιίας Sonoco Hellas, όπως μετονομάστηκε η ΕΒΙΕΝ, σε Θεσσαλονίκη και Κιλκίς, από την 1η Ιουνίου, με 98 απολύσεις. Αν προσθέσουμε το κλείσιμο ακόμη τριών εργοστασίων το 2023, πλην της Tupperware, της Reckitt Benckiser στο Βασιλικό Χαλκίδας και των μονάδων της Crown Can Hellas σε Πάτρα και Κόρινθο, η αλυσίδα μεγαλώνει.
Τι φταίει και «φεύγουν» οι πολυεθνικές από την Ελλάδα; Το υψηλό ενεργειακό κόστος και η έλλειψη εργατικών χεριών, απαντούν κάποιοι. Πάνω, δε, που υπήρξαν διαφωνίες στην εκδοχή μιας νέας περιόδου αποβιομηχανοποίησης της χώρας, εξαιτίας των αποφάσεων των ξένων ομίλων «που βγάζουν την… πρίζα σε ένα βράδυ», το απόγευμα της 30ής Απριλίου 130 εργαζόμενοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με το 7ο-8ο λουκέτο της διετίας 2023-24, με την αιτιολογία ότι η μη είσοδος επενδυτή έφερε τους τίτλους τέλους για την παραγωγή της άλλοτε κραταίας νηματουργίας «Βαρβαρέσος».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
