Ενα έργο πνοής που άλλαξε τη ζωή εκατομμυρίων οδηγών, αλλά και των κατοίκων πολλών περιοχών
Του ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΣΜΕΤΑΤΟΥ
Ενα από τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά έργα -όχι μόνο οδικά- που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα, η κατασκευή της Αττικής Οδού, «κρύβει» πίσω του μια άγνωστη σε πολύ κόσμο ιστορία δεκαετιών.
Αν και δεν έφυγε ουσιαστικά ούτε ημέρα από την καθημερινότητα εκατομμυρίων οδηγών, επανήλθε στην επικαιρότητα αυτό τον καιρό, λόγω της υπογραφής της 25ετούς σύμβασης παραχώρησης του αυτοκινητοδρόμου στη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, με τίμημα ύψους 3,27 δισ. ευρώ. Δικαίως πολλοί τη συμπεριλαμβάνουν στα deals της χρονιάς, καθώς αντιπροσωπεύει μόνη της πάνω από 50% της αξίας των εσόδων από τον νέο κύκλο αποκρατικοποιήσεων.
Κάποιοι από τους παλαιότερους κατοίκους των περιοχών που διασχίζει η Αττική Οδός, πενηντάρηδες σήμερα, ή και οι γονείς τους ακόμα, θυμούνται όσα άκουγαν από τα μαθητικά τους χρόνια για τον «μεγάλο δρόμο δεκάδων χιλιομέτρων που θα “ φάει” πολλά χωράφια, θα φτιαχτεί, σαν εθνική οδός μέσα στην πόλη, και θα ενώνει τα Μεσόγεια με την Ελευσίνα», αλλά χρειάστηκε να περιμένουν πολλά χρόνια μέχρι να τον αντικρίσουν έτοιμο για χρήση.
Τουλάχιστον από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 υπήρχε αυτή η φημολογία παραδέχονται οι ντόπιοι σε προάστιο προς τα βόρεια της Αθήνας και ομολογούν ότι το project είχε εξάψει τη φαντασία τους, παιδιά τότε, χωρίς, ωστόσο, να γνωρίζουν το παραμικρό για το «πώς», «πότε», «ποιος», «πόσο», «πού».
Το χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων μπορεί μεν να παραπέμπει στη γραφειοκρατία και στους συνήθεις αργούς ρυθμούς λειτουργίας του ελληνικού κράτους, όμως «εκ του αποτελέσματος» συμφωνεί κανείς ότι άξιζε τον κόπο.
Τα μέρη εκείνα που προορίζονταν για το κορυφαίο οδικό έργο του νομού δεν θύμιζαν απλά εξοχή. Ηταν σχεδόν χωράφια. Λαγκάδια και χωματόδρομοι.
Πρώην δήμαρχος των περιοχών υποστήριξε, μάλιστα, σε μια αποκαλυπτική συζήτηση ότι οι σχετικές απαλλοτριώσεις είχαν γίνει ήδη από τη δεκαετία ’50-’60 στο προάστιό του.
Υπήρχε μόνο ένας τεράστιος χέρσος διάδρομος, όπου το μάτι συναντούσε ελάχιστα μικρά σπιτάκια και ο χώρος συχνά πλημμύριζε όταν έβρεχε, αφού εκεί συγκεντρώνονταν όλα τα όμβρια. Η περιοχή ανακουφίστηκε πολλά χρόνια αργότερα, όταν άρχισαν τα μεγάλα έργα των αγωγών ομβρίων κατά μήκους της Αττικής Οδού, η οποία σκεπάστηκε σε ορισμένα σημεία της.
Σε ένα από αυτά, μεταξύ Βριλησσίων και Χαλανδρίου, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο πάρκο, έπειτα από πιέσεις τοπικών παραγόντων, αλλάζοντας ριζικά τη μορφή της περιοχής.
Δεκαετίες μετά, οι χωραφόδρομοι άλλων εποχών έχουν δώσει τη θέση τους σε έναν μοντέρνο, σύγχρονο και ασφαλή αυτοκινητόδρομο, που δικαίως χαρακτηρίζεται έργο πνοής για ολόκληρο τον νομό Αττικής.
Και αν «μποτιλιάρει» σε ώρες αιχμής, λόγω και του υπερβολικού φόρτου των αυτοκινήτων που δέχεται, πολλοί οδηγοί σκέφτονται το απλούστερο: πόσο χρόνο θα χρειάζονταν αν έμπλεκαν στην κίνηση και από τους μέσα δρόμους, εξαιτίας του γενικότερου κυκλοφοριακού προβλήματος, σε μια πόλη με 5 εκατ. κατοίκους και αντίστοιχο αριθμό αυτοκινήτων, φορτηγών και λεωφορείων.
Ή αν θέλουν να διανύσουν μια μακρύτερη διαδρομή, από Πεντέλη σε Ελευσίνα, από Κηφισίας σε Μαρκόπουλο, ή να βγουν εθνική οδό για να πάνε Πειραιά και ούτω καθεξής.
Αντίθετα, με μια λογική (και νόμιμη) ταχύτητα ξέρουν ότι σε ώρες που δεν είναι όλοι στον δρόμο θα φτάσουν στον προορισμό τους στον μισό χρόνο…
Το συνολικό μήκος της Αττικής Οδού είναι περίπου 70 χλμ. Ενας πρωτοποριακός αυτοκινητόδρομος, του οποίου η κατασκευή άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και ολοκληρώθηκε το 2003, με τη μέθοδο της παραχώρησης.
Αποτελεί τον περιφερειακό οδικό άξονα της ευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής της Αθήνας και βασικό τμήμα του οδικού δικτύου του νομού Αττικής.
Σε ορισμένα τμήματα, στο μέσον του οδικού άξονα, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, κινείται ο προαστιακός σιδηρόδρομος, που δεν αποτελεί μέρος της σύμβασης παραχώρησης της Αττικής Οδού.
Οπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της «μέχρι και σήμερα, η Αττική Οδός είναι το έργο που άνοιξε τον δρόμο κι έθεσε τις βάσεις για το μέλλον των επιτυχημένων συμβάσεων παραχώρησης τόσο στην Ελλάδα όσο και την Ευρώπη».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΦΥΛΛΟ 20/09/2024)
