Του ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ
Σε «πολεμικά ανακοινωθέντα» παραπέμπουν τα εκατέρωθεν «πυρά» που ανταλλάσσουν τα τελευταία 24ωρα Βερολίνο και Ρώμη, με αφορμή την είσοδο της UniCredit στο μ.κ. της Commerzbank, με ποσοστό 21% πλέον, μετά τις τελευταίες επιθετικές εξαγορές μετοχών που προχώρησε ο μιλανέζικος όμιλος.
Σε υπόγειο hostile takeover αναφέρονταν γερμανικά μέσα στην αρχή της εβδομάδας, όταν έγινε γνωστό πως ο Andrea Orcel όχι μόνο δεν έκανε πίσω στις προειδοποιήσεις της Deutsche Bank να περιοριστεί στο 9% της Commerzbank, αλλά με αιφνιδιαστικές κινήσεις το αύξησε στο 21%, με τον επικεφαλής του ιταλικού ομίλου να έχει καταστήσει σαφή την πρόθεση για απόκτηση του 30% του μ.κ. Γνωστός hawkish στις τακτικές που ακολουθεί ο γεννημένος στη Ρώμη επικεφαλής στη UniCredit, με την πρότερη θητεία του σε Merrill Lynch, UBS Investment Bank, Banco Santader και από τον Ιανουάριο 2021 στο άντρο της Porta Nuova στο Μιλάνο, να προϊδεάζει για όσα διαδραματίζονται αυτό το διάστημα με επίκεντρο την Commerzbank.
Η προσπάθεια της UniCredit να εξαγοράσει την Commerzbank χωρίς διαβουλεύσεις είναι εχθρική πράξη, σημείωνε τη Δευτέρα ο Ολαφ Σολτς, ρητή θέση κατά της εξαγοράς έπαιρνε το Βερολίνο, με τη Ρώμη να ανταπαντά, εκδηλώνοντας τη δυσαρέσκεια της κυβέρνησης. Προφανώς και η τραπεζική αντιπαράθεση είναι η θεατή πλευρά όσων διαδραματίζονται υπόγεια/παρασκηνιακά, καθώς αφορούν από κλάδους αιχμής των οικονομιών Γερμανίας και Ιταλίας, με κυριότερο τον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας, μέχρι ενεργοβόρους τομείς βιομηχανικής παραγωγής, το Μεταναστευτικό και ευρύτερα τη σύγκρουση συμφερόντων για τη διεκδίκηση ζωτικού ρόλου σε οικονομία, γεωπολιτική κ.ά.
Σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, η εμφανής πολιτική/οικονομική αδυναμία του Βερολίνου ωθεί άλλες δυνάμεις, λ.χ. τη Ρώμη, να προτάξουν τα δικά τους συμφέροντα. Σε μία ευρωπαϊκή οικονομία που φθίνει, που τα μερίδια αγοράς περιορίζονται, η διεκδίκηση μεγαλύτερου μέρους μίας πίτας που σμικραίνει είναι μονόδρομος επιβίωσης.
Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΑ
Δεν είναι τυχαίο πως το τελευταίο διάστημα η Ρώμη συνήψε συμφωνία με το Πεκίνο για τη δημιουργία μονάδας παραγωγής κινεζικών ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ιταλία, αγνοώντας επιδεικτικά τις Βρυξέλλες. Την ίδια ώρα η μετοχή της BMW καταρρέει στη Φρανκφούρτη, μετά την ανάκληση πάνω από 1,5 εκατ. οχημάτων (!) παγκοσμίως, παρασύροντας χρηματιστηριακά VW, Mercedes, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για έναν από τους βασικότερους πυλώνες της γερμανικής βιομηχανίας.
Επίσης, δεν είναι τυχαίο πως στις Βρυξέλλες υποδέχθηκαν πολύ χλιαρά την έκθεση Ντράγκι (παρότι την είχε παραγγείλει η Κομισιόν), η δε επικεφαλής Γερτρούδη Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, κατά την προσφιλή τακτική της, «πέταξε την μπάλα στην εξέδρα».
Τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης η ιταλική, με τη Ρώμη να χρειάζεται μόνο για πληρωμές τόκων κ.λπ. περί τα 100 δισ. ευρώ και με νωπές ακόμη τις μνήμες από το «άδειασμα» της ΕΚΤ, όταν το 2020 η Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε τη μη στήριξη της Ιταλίας, οι κινήσεις σε όλο και ευρύτερη έκταση της «σκακιέρας» θα προσλαμβάνουν επιθετικότερο χαρακτήρα. Είναι ζήτημα επιβίωσης, δήλωνε ο Τζιανκάρλο Τζορτζέτι, ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών, προσωπική επιλογή της Τζόρτζια Μελόνι, απηχώντας τη γενικότερη αγωνία των Ιταλών βιομηχάνων. Ως ζήτημα επιβίωσης το έθεσε ευθέως και ο Μάριο Ντράγκι στην περίφημη έκθεσή του.
Τι μπορεί να σημαίνουν αυτά -ως ενδεικτικά;- σε μία συγκυρία που η Fed ακολουθεί επιθετική πολιτική στο θέμα των επιτοκίων/ποσοτική σύσφιξη και στην ΕΚΤ τα μέλη είναι διχασμένα ως προς την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουν. Και με την Κομισιόν αταλάντευτη στην εμμονική πολιτική της, με συνέπεια την περαιτέρω απώλεια ανταγωνιστικότητας.
Ο επικεφαλής της Fed προχώρησε σε μείωση επιτοκίων κατά 50 μ.β., προϊδεάζοντας και για επομένη μέσα στο 2024, παρά το γεγονός πως ο hardcore inflation της οικονομίας των ΗΠΑ είναι στο 4%, παρά τα στοιχεία για ρυθμό ανάπτυξης, αγορά εργασίας κ.λπ., προφανώς με την προσοχή στην κάλπη της 5ης Νοεμβρίου. Αναλυτές θεωρούν πως ο Τζερόμ Πάουελ με αυτή την τακτική επιχειρεί να ασφαλίσει την αγορά από τον ενδεχόμενο κίνδυνο επανάληψης ενός μαζικού sell off, ανάλογο με αυτό της 5ης Αυγούστου. Αλλωστε, η χρονική απόσταση των δύο ημερομηνιών (5 Αυγούστου, 5 Νοεμβρίου) γεννά, ήδη, συνειρμούς σε μερίδα fund managers της Wall Street.
Το ηχηρό μήνυμα του Ευάγγελου Μυτιληναίου για το ενεργειακό κόστος
Μηνύματα με πολλούς αποδέκτες έστειλε ο Ευάγγελος Μυτιληναίος με τη νέα και ηχηρή παρέμβασή του από το βήμα της ετήσιας Γ.Σ. του ΣΒΕ. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Metlen Energy & Metals και επικεφαλής της πανευρωπαϊκής ένωσης Eurometaux, που εκπροσωπεί τη βιομηχανία μη σιδηρούχων μετάλλων της Ευρώπης, διατύπωσε την εκτίμηση ότι το κόστος για την πράσινη μετάβαση στην Ε.Ε. και την επίτευξη των στόχων του 2030,του 2040 και του 2050 θα αποδειχτεί επί του πρακτέου τεράστιο, ανερχόμενο σε «πάρα πολλά τρισεκατομμύρια», ενώ πρόσθεσε ότι το ενεργειακό κόστος, μεγάλο μέρος του οποίου οφείλεται στον πόλεμο στην Ουκρανία, «τρώει τα σωθικά ευρωπαϊκής οικονομίας».
Για την περίφημη έκθεση Ντράγκι, για επενδύσεις ύψους 800 δισ. ευρώ στην Ε.Ε. ετησίως, εκτίμησε ανάμεσα σε άλλα ότι θα κινδυνεύσει να καταλήξει να είναι φωτοβολίδα και θα βρεθεί στον κάλαθο των αχρήστων και έκανε λόγο, επίσης, για απουσία ηγετών στην Ευρώπη πολιτικού διαμετρήματος ενός Μιτεράν ή ενός Χέλμουτ Κολ.
Σε μια αποστροφή του λόγου του ο εμβληματικός Ελληνας επιχειρηματίας ανέφερε ότι θα πρέπει να ισοσκελιστεί το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τομέας όπου θα κριθεί το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Δεν δίστασε, δε, να εξαπολύσει πυρά κατά της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επισημαίνοντας ότι «θα θυμόμαστε αρνητικά για δεκαετίες» την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ολοκληρώνει τη θητεία της και αναλαμβάνει ακόμα μία.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΦΥΛΛΟ 27/09/2024)
