«Και μετά έγιναν τρεις», γράφει σε δημοσίευμα της η The Telegraph, σχολιάζοντας την παράδοση πακέτου διάσωσης στην Πορτογαλία.
Αυτό, μετά βίας θα μπορούσε να είναι καλύτερη προειδοποίηση για το Ηνωμένο Βασίλειο, σχετικά με τους κινδύνους δημόσιου χρέους, μπροστά από το θέαμα της Πορτογαλίας, της Ελλάδας και της Ιρλανδίας που έγιναν οικονομικοί ‘υπόδουλοι’ της Ευρώπης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Αν και η Βρετανία δεν αποτελεί μέρος της ευρωζώνης, ο «δημοσιονομικός συντηρητισμός» των οικονομικών φορέων του Ηνωμένου Βασιλείου έχει πολλά κοινά με τα όσα επιβάλλει η Ευρώπη στην περιφέρειά της.
Ως εκ τούτου, τίθεται το ερώτημα για ποιό λόγο το Ηνωμένο Βασίλειο επιλέγει οικειοθελώς να ακολουθήσει μια πορεία που φαίνεται να καταδικάζει μόνιμα την Ευρώπη σε οικονομική εξαθλίωση.
Η απάντηση είναι εύκολη: Φαίνεται πως η Βρετανία δεν έχει κατανοήσει καλά το γεγονός ότι είναι καλύτερα μια χώρα να κάνει κάτι με τους δικούς της όρους παρά να περιμένει τις αγορές και άλλους δανειστές να επιβάλουν τις δικές τους. Όταν μια χώρα χάνει τη δημοσιονομική της αρμοδιότητα, εφόσον οι επενδυτές δεν επενδύουν σ’ αυτήν, τότε βρίσκεται σίγουρα σε κακό δρόμο.
Διαφορές Βρετανίας-ευρωζώνης
Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ της Βρετανίας και της ταραγμένης περιφέρειας της ευρωζώνης, όπου εκ πρώτης όψεως, φαίνεται να δίνεται μεγαλύτερη ευελιξία στο Ηνωμένο Βασίλειο για την αύξηση του δημόσιου χρέους.
Για αρχή, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μια πολύ μεγαλύτερη οικονομία, και επομένως λιγότερο ευάλωτη στις κρίσεις. Το δημόσιο χρέος της έχει επίσης ένα καλύτερο προφίλ, πράγμα που σημαίνει ότι αναλογικά υπάρχει λιγότερο χρέος για αναχρηματοδότηση κάθε χρόνο.
Επίσης, αυτό κάνει τα κρατικά ομόλογα να είναι λιγότερο ευάλωτα από αυτά που έχουμε δει στην Ευρώπη.
Επιπλέον, το περισσότερο μερίδιο του βρετανικού δημόσιου χρέους βρίσκεται στην κατοχή των επενδυτών του Ηνωμένου Βασιλείου, καθιστώντας το λιγότερο εξαρτημένο από τους ξένους αγοραστές.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι το ΗΒ έχει το δικό του νόμισμα. Πρακτικά λοιπόν, δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για να ακολουθήσει την πορεία των τριών χρεωμένων κρατών.
Ομοιότητες Βρετανίας-ευρωζώνης
Δυστυχώς, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ πιο κοντά στην Ευρώπη, τόσο γεωγραφικά όσο και φορολογικά, από ό, τι στις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία. Η Ιαπωνία δανείζεται από τους πολίτες της αντί να τους φορολογεί, ενώ το αποθεματικό καθεστώς του δολαρίου εγγυείται τη διεθνή όρεξη για τα περιουσιακά στοιχεία της ΗΠΑ. Ωστόσο, τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει για το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αυτό που κάνει τη Βρετανία ιδιαίτερα ευάλωτη στη δημοσιονομική κρίση είναι το μέγεθος του χρηματοπιστωτικού της τομέα, ο οποίος έχει υποχρεώσεις που είναι πολλαπλάσιες του ΑΕΠ αρκετές φορές. Στο πλαίσιο αυτό, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ πιο ακραίο σε σύγκριση με άλλες μεγάλες ανεπτυγμένες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Στην πραγματικότητα, έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με την Ιρλανδία ή ακόμα και με την Ισλανδία.
Η Βρετανία φαίνεται να εξετάζει πολύ πιο αποτελεσματικά την τραπεζική κρίση, ωστόσο ο κίνδυνος παραμένει. Δεν θα χρειάζονται πολλά για να χαθεί η εμπιστοσύνη στην ικανότητα του Ηνωμένου Βασιλείου για την αποπληρωμή των χρεών της.
Εκτιμώντας την κατάσταση στα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και των χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων συνολικά, το Ηνωμένο Βασίλειο φαίνεται να είναι πολύ πιο υπερχρεωμένη από σχεδόν οπουδήποτε αλλού.
Με την οικονομία ήδη τόσο εύθραυστη, οι συνέπειες οποιασδήποτε αισθητής αύξησης των επιτοκίων της αγοράς για το Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν εντελώς καταστροφική, πολύ χειρότερη από τη ζημία που απειλούν να προκαλέσουν τα μέτρα λιτότητας. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει απλά πάρα πολύ χρέος και δεν πρόκειται να είναι ασφαλές μέχρι να απαλλαχτεί από ένα του μέρος.