Παγκόσμια ανησυχία για αντίποινα
Η εξόντωση από τις ΗΠΑ του υποστρατήγου Κασέμ Σουλεϊμανί — για πολλούς του δεύτερου ισχυρότερου ανθρώπου των μηχανισμών εξουσίας στο Ιράν, που πρακτικά αναφερόταν μόνο στον ανώτατο ηγέτη της Ισλαμικής Δημοκρατίας αγιατολά Αλί Χαμενεΐ — αντιμετωπίζεται από την Τεχεράνη ως πράξη πολέμου, που εγείρει κίνδυνο ανάφλεξης όλης της περιοχής της Μέσης Ανατολής.
Διατάσσοντας την επιδρομή που έγινε στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης, στο Ιράκ, τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, με στόχο τον διοικητή της Δύναμης Κουντς (η Ιερουσαλήμ στα περσικά), η οποία είναι αρμόδια για τις επιχειρήσεις των Φρουρών της Επανάστασης στο εξωτερικό, ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ οδήγησε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους σε αχαρτογράφητα νερά στη σύγκρουσή τους με το Ιράν, τις πολιτικές δυνάμεις και τις παραστρατιωτικές οργανώσεις που πρόσκεινται στην Ισλαμική Δημοκρατία στην περιφέρεια.
Η ιρανική ηγεσία μπορεί να καιροφυλακτεί. Αλλά οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν ότι αυτό το βαρύ πλήγμα για το πρεστίζ της, όπως και η προσωπική δέσμευση του αγιατολά Χαμενεΐ στον Σουλεϊμανί, τον εγκέφαλο πίσω από την εκστρατεία για τη δημιουργία ενός άξονα σιιτικής ισχύος, ιδίως παραστρατιωτικής, που διασχίζει τον Λεβάντε και φθάνει ως τον Κόλπο, συνεπάγονται ότι τα ιρανικά αντίποινα θα είναι φονικά.
Η αλληλουχία αυτή κλιμακώνει τον κίνδυνο άμεσης σύγκρουσης Ιράν-ΗΠΑ, που ίσως βάλει φωτιά σε όλη την περιοχή.
Για τον Μοχάναντ Χατζ Αλί, επιστημονικό συνεργάτη του Κέντρου Κάρνεγκι για τη Μέση Ανατολή στη Βηρυτό, η δολοφονία του Σουλεϊμανί αποτελεί «γυμνή πρόκληση» και η ιρανική ηγεσία πρέπει να «απαντήσει» για να αποκαταστήσει το κύρος της. «Δεν έχουμε δει ακόμα το τέλος» αυτής της ιστορίας, προειδοποιεί.
Ο Σουλεϊμανί, που απέκτησε μεγάλη φήμη στο Ιράν ήδη από την εποχή του πολέμου Ιράν-Ιράκ (1980-1988), ανέβηκε σταδιακά στην ιεραρχία και το 1998 του ανατέθηκε η διοίκηση της Δύναμης Κουντς.
Μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 που ανέτρεψε τον δικτάτορα Σαντάμ Χουσέιν — σουνίτη — και άνοιξε τον δρόμο για την άνοδο της σιιτικής πλειοψηφίας του ιρακινού πληθυσμού στην εξουσία, η Δύναμη Κουντς άρχισε να οργανώνει ένα δίκτυο παραστρατιωτικών οργανώσεων που έθεταν υπό αμφισβήτηση την αμερικανική στρατιωτική κατοχή.
Υπόδειγμα ήταν η Χεζμπολάχ, η σιιτική παραστρατιωτική δύναμη που σχηματίστηκε με καίρια συμβολή του Ιράν στον Λίβανο. Όμως στο Ιράκ, οι παραστρατιωτικές δυνάμεις απέκτησαν τετραπλάσιο μέγεθος.
Όταν η Συρία βυθίστηκε στον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο με τη σουνιτική εξέγερση του 2011, ο Σουλεϊμανί κινητοποίησε τη Χεζμπολάχ και ιρακινές σιιτικές πολιτοφυλακές για να συμβάλλουν να σωθεί το καθεστώς του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ και, στην πορεία, να δημιουργηθεί ένα νέο οχυρό της Δύναμης Κουντς.
Με αυτή την κίνηση, η Τεχεράνη συνέδεσε δυνάμεις που πρόσκεινται σε αυτήν από το Ιράκ στη Συρία ως τη Μεσόγειο, θορυβώντας συμμάχους των ΗΠΑ, από το Ισραήλ ως τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο.
Ο Σουλεϊμανί, ο αρχιτέκτονας του σχεδίου, μετατράπηκε σε «ζωντανό μάρτυρα» κατά τον Χαμενεΐ, σε λαϊκό ήρωα, ειδικά στο Ιράκ, όπου οι άνδρες του και ο ίδιος προσωπικά έγιναν επανειλημμένα αιχμή του δόρατος στον πόλεμο εναντίον των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ).
Αλλά η επιτυχία της στρατηγικής του Σουλεϊμανί με τις μονίμως κινητοποιημένες παραστρατιωτικές οργανώσεις εφοδιασμένες με πυραύλους υψηλής ακρίβειας και με τηλεκατευθυνόμενα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα είχε κόστος.
Στο Ιράκ οι Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης (ΔΛΚ), η συμμαχία παραστρατιωτικών οργανώσεων που διαθέτει 100.000 μαχητές και βρίσκεται στο επίκεντρο του μπραντεφέρ του Ιράν και των ΗΠΑ ίσως υπερτίμησε τη δύναμή της.
Αναμένονται αντίποινα
Αναλυτές θεωρούν βέβαιο ότι θα υπάρξουν πολυδιάστατα αντίποινα από το Ιράν εναντίον των ΗΠΑ και συμμάχων τους.
Ήδη, η εξόντωση του Σουλεϊμανί ένωσε τις κατά τα άλλα διχασμένες σιιτικές παρατάξεις στο Ιράκ που απαιτούν τώρα οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ να φύγουν από τη χώρα.
Η ιρανική «εκδίκηση» δεν θα έρθει «γρήγορα», προβλέπει ο Χατζ Αλί, ο συνεργάτη του Κάρνεγκι. «Ακόμα και σε μια κατάσταση όπως αυτή, [οι ιρανοί ηγέτες] αντιμετωπίζουν τα πράγματα ψυχρά, λογαριάζουν τις επιλογές τους και το πότε θα αντιδράσουν. Θα πάρει καιρό, αλλά όλες οι επιλογές είναι πάνω στο τραπέζι».
Η εξόντωση του υποστράτηγου Κασέμ Σουλεϊμανί ήταν «χτύπημα στην καρδιά του Ιράν», σύμφωνα με τον Ναούμ, καθώς οι ΗΠΑ «δεν σκότωσαν απλώς τον ιθύνοντα νου των στρατιωτικών ενεργειών του Ιράν στην περιοχή» αλλά και κάποιον που δυνητικά θα μπορούσε στο μέλλον να γίνει «ο ηγέτης» της χώρας.