Έχουν περάσει περίπου 30 χρόνια από τότε που τέλειωσε ο εμφύλιος πόλεμος στο Λίβανο. Και, ενώ οι πολίτες του πίστευαν πως ο δρόμος στον οποίο διαβαίνει η χώρα περνά μόνο από την ευημερία, αποδεικνύεται πως έσφαλαν. Σήμερα, ο Λίβανος περνά τις χειρότερες ώρες του από εκείνες τις αποφράδες ημέρες του εμφυλίου (1975-1990).
Σήμερα, η πηγή του κακού δεν είναι οι σφαίρες, ούτε οι βόμβες. Είναι το χρήμα. Ο Λίβανος διολισθαίνει αργά και βασανιστικά προς αυτό που τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία χαρακτηρίζουν ως «eco-nomic meltdown», την οικονομική καταστροφή. Ο Λίβανος βρίσκεται αντιμέτωπος με τη χειρότερη οικονομική του κρίση από το τέλος του εμφυλίου πολέμου, σε ένα κλίμα ύφεσης, έλλειψης ρευστότητας, αλλά και αύξησης των τιμών και μιας επίμονης ανεργίας.
Σε ένα δραματικό διάγγελμα, την περασμένη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός του Λιβάνου, Hasan Diab, ανακοίνωσε ότι η χώρα δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσει οφειλή 1,2 δισεκατομμυρίου του χρέους της, η οποία έληγε δύο ημέρες αργότερα. Έτσι, προανήγγειλε την πρώτη αδυναμία πληρωμής στην ιστορία του Λιβάνου. Αυτό, άλλωστε, ήταν αναπόφευκτο. Η χώρα καταρρέει υπό το βάρος ενός χρέους ύψους 92 δισ. δολαρίων, δηλαδή σχεδόν το 170% του ΑΕΠ της. Και ο πρωθυπουργός, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα περίπου δύο μήνες μετά την έναρξη του πρωτόγνωρου κινήματος διαμαρτυρίας κατά της πολιτικής τάξης η οποία κατηγορείται για διαφθορά και ανικανότητα, διαβεβαιώνει πως ο Λίβανος θα «αναδιαρθρώσει το χρέος του σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον».
Η πρώτη του μεγάλη απόφαση, απέναντι σε έναν λαό ο οποίος ζητά διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και κυρίως την αποχώρηση μιας πολιτικής τάξης που παραμένει ίδια για δεκαετίες είναι αυτή: «Τα συναλλαγματικά μας αποθέματα έχουν φτάσει σε ανησυχητικό επίπεδο (…) ωθώντας την κυβέρνηση του Λιβάνου να αναστείλει την πληρωμή μιας ληξιπρόθεσμης οφειλής στις 9 Μαρτίου», ξεκαθάρισε ο Diab.
«Είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η αιμορραγία, με την έναρξη ενός μεγάλου προγράμματος αναγκαίων μεταρρυθμίσεων» συμπεριλαμβανομένης της «μείωσης των δημόσιων δαπανών», πρόσθεσε. Στις 9 Μαρτίου, το κράτος έπρεπε θεωρητικά να αποπληρώσει ευρωομόλογα αξίας 1,2 δισεκατομμυρίου. Δύο ακόμη προθεσμίες αποπληρωμής προβλέπονται τον Απρίλιο και τον Ιούνιο, για ένα συνολικό ποσό 1,3 δισ. δολαρίων.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ