Ζώντας στα καταφύγια και αντιμετωπίζοντας καθημερινά τη φρίκη των βομβαρδισμών, τα παιδιά του πολέμου γνωρίζουν από νωρίς το σκληρό πρόσωπο του κόσμου των μεγάλων. Άλλα έχουν χάσει τους γονείς τους, άλλα φέρουν σοβαρά τραύματα.
Η Νταϊάνα χοροπηδά όλο χαρά γιατί είναι τα γενέθλια της.Κλείνει τα πέντε της χρόνια σε μία βομβαρδισμένη πολυκατοικία. Ξαφνικά το γέλιο γίνεται κλάμα.
Το πεντάχρονο κορίτσι νιώθει πολύ περισσότερα από αυτά που μπορεί να εκφράσει.
Η εννιάχρονη Σάσα έχασε το αριστερό της στους βομβαρδισμούς του Χοστόμελ. Συγκλονίζει το μεγαλείο ψυχής του κοριτσιού που συγκρούστηκε μετωπικά με τον θάνατο. Από τα ρωσικά πυρά σκοτώθηκε ο πατέρας της.
Το γύρο του διαδικτύου κάνει η φωτογραφία με το μικρό κορίτσι, με την κοτσίδα στα χρώματα της Ουκρανίας. Το κορίτσι έχει ένα γλειφιτζούρι στο στόμα και κρατάει ένα όπλο. Τη φωτογραφία την τράβηξε ο πατέρας της.
Τα παιδιά του πολέμου ωρίμασαν απότομα και σκληρά.
«Ήταν πολύ τρομακτικά και όλοι έκλαιγαν.Η γιαγιά μου έκλαιγε και έλεγε να πάμε στη Λιθουανία.Αυτός ο γέρος είναι ηλίθιος και δεν καταλαβαίνει ότι δεν μπορείς να εισβάλλεις στην Ουκρανία;» αναφέρει χαρακτηριστικά ένα κοριτσάκι για τον Ρώσο πρόεδρο.
Το μικρό αγοράκι μόλις έχει μάθει να περπατάει και να τρέχει στο καταφύγιο. Ανάμεσα σε αυτούς που έμειναν πίσω στο χάος του πολέμου θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους ήταν και οι νοσοκόμες της κλινικής με τα μωρά των παρένθετων γονιών.
Σε μία αυτοσχέδια κλινική, στα προάστια του Κιέβου προσέχουν 21 ένα μωρά που δεν μπορούν να ενωθούν με τους γονείς τους εξαιτίας της ένοπλης σύρραξης.
«Μείναμε για να τα φροντίσουμε. Ποιος θα τα φροντίσει όσο οι γονείς είναι μακριά;Έτσι τα φροντίζουμε εμείς. Δεν μπορούμε να τα αφήσουμε πίσω. Πώς θα ήταν δυνατόν; Είναι μικρά πλασματάκια» δηλώνει μία νοσοκόμα.
Πάνω από 100 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή της από την έναρξη της ρωσικής εισβολής και ένα παιδί στην Ουκρανία γίνεται πρόσφυγας κάθε δευτερόλεπτο.