Ο βρετανικός Τύπος παραλληλίζει σήμερα την παραίτηση του προέδρου της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου υπογραμμίζοντας ωστόσο την αβεβαιότητα που επικρατεί για το μέλλον ολόκληρης της Μέσης Ανατολής.
“Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Αιγύπτιος για να χαίρεται σήμερα. Το υπέροχο θέαμα της λαϊκής εξουσίας με την ανατροπή τελικά του διεφθαρμένου δικτάτορα ζεσταίνει όλες τις καρδιές”, γράφει η Sun, πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα στη χώρα, σύμφωνα με την οποία η Αίγυπτος χρειάζεται μια “φιλο-δυτική διοίκηση, τίμια, δημοκρατική και όχι ισλαμική φονταμενταλιστική”.
Για την εφημερίδα Times, η πτώση του Μουμπάρακ φέρνει “χαρά, ελπίδα και ελευθερία στην Αίγυπτο αλλά και την απειλή της αβεβαιότητας και της αλλαγής σε μια ασταθή περιοχή”.
“Αυτή ήταν η στιγμή της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου για τη γενιά αυτή. Η Αίγυπτος, η Μέση Ανατολή και η πολιτική στον αραβικό κόσμο άλλαξαν για πάντα”, γράφει η εφημερίδα κρίνοντας ωστόσο ότι “δεν θα πέσουν όλα τα ντόμινο. Ωστόσο πολλές κυβερνήσεις σπεύδουν τώρα να αποτρέψουν τις ίδιες συνθήκες που προκάλεσαν την εξέγερση” στην Αίγυπτο.
Υπό τον τίτλο “Επανάσταση στον Νείλο” η εφημερίδα Financial Times εκτιμά ότι στην “Αίγυπτο και στον αραβικό κόσμο δεν υπάρχει πια λόγος” να μην εφαρμόζονται τα δυτικά πρότυπα.
“Είναι μια ιστορική στιγμή”, σχολιάζει από την πλευρά της η εφημερίδα Guardian: “θέτει την Αίγυπτο στη θέση του ηγέτη του αραβικού κόσμου. Οι Αιγύπτιοι όχι μόνο ανέκτησαν την ανεξαρτησία τους από τον Μουμπάρακ. Απέδειξαν επίσης την ανεξαρτησία τους απέναντι στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους”.
Η Daily Telegraph υιοθετεί πιο επιφυλακτικό ύφος: “Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι αυτό που χαρακτηρίζεται ως θρίαμβος του λαού είναι μια ανάληψη της εξουσίας από το στρατό”. Η παραίτηση του Μουμπάρακ “μπορεί να σηματοδοτήσει την αρχή της κρίσης στη χώρα, όχι το τέλος της”, προειδοποιεί η εφημερίδα.
Η Independent γράφει ότι ο στρατός είναι στο εξής στα πράγματα. “Όλα εξαρτώνται τώρα από τον τρόπο με τον οποίο ο στρατός θα κάνει χρήση της εξουσίας του”, αναλύει η εφημερίδα υπενθυμίζοντας ότι “δυστυχώς” προγενέστερη εμπειρία δείχνει πως στρατιωτικά καθεστώτα μπορούν να είναι το ίδιο απρόθυμα να εκχωρούν την εξουσία όπως οι απολυταρχικοί πρόεδροι.