Προβλήματα στον έγγαμο βίο ενός ζευγαριού προκαλούν τα μειωμένα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα και το συνοδευτικό αίσθημα πείνας.
Και αυτό, διότι αυξάνουν τα ξεσπάσματα θυμού και επιθετικότητας ανάμεσα σε ένα παντρεμένο ζευγάρι, γεγονός που υποσκάπτει τα θεμέλια του γάμου.
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία επιβεβαιώνει ότι γενικότερα οι πεινασμένοι είναι πιο θυμωμένοι από τους καλοφαγωμένους.
Όμως, επίσης, δείχνει για πρώτη φορά πως ένας απλός, αλλά υποτιμημένος μέχρι σήμερα βιολογικός παράγοντας, η πείνα (που προκαλείται από το χαμηλό ζάχαρο), καθώς υποσκάπτει τον αναγκαίο αυτοέλεγχο, μπορεί να παίζει ρόλο στην ποιότητα και πορεία ενός έγγαμου βίου, ακόμα και στον κίνδυνο ενδοοικογενειακής βίας. Η βασική συμβουλή των ερευνητών που, όπως λένε, πάντα «πιάνει», είναι απλή: «Προτού κάνετε μια δύσκολη συζήτηση με τον σύντροφό σας, φροντίστε να μην πεινάτε και το ζάχαρό σας να μην είναι πεσμένο».
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχολογίας Μπραντ Μπούσμαν του Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το “Science” και τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», μετρούσαν κάθε πρωί και βράδυ επί 21 συνεχόμενες ημέρες το επίπεδο της γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα 107 παντρεμένων ζευγαριών. Η μελέτη έδειξε ότι όσο πιο πεσμένο ήταν το ζάχαρο ενός από τους δύο συντρόφους, τόσο πιθανότερο ήταν να έχει προηγηθεί καυγάς μεταξύ τους (αν ήταν πεσμένο και στους δύο, τότε τα πράγματα χειροτέρευαν…)
Στο τέλος της έρευνας, διάρκειας τριών εβδομάδων, οι άνθρωποι που συστηματικά εμφάνιζαν χαμηλότερο ζάχαρο, ήσαν οι πιο πρόθυμοι να βάλουν τις φωνές στον/στη σύζυγό τους, με πιο μεγάλη ένταση και για περισσότερη ώρα σε σχέση με όσους είχαν υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης.
«Οι άνθρωποι τρελαίνονται, όταν πεινάνε. Το αίσθημα πείνας μπορεί να επηρεάσει με άσχημο τρόπο τη συμπεριφορά μας, ακόμα και με τους ανθρώπους που συνδεόμαστε πιο στενά», δήλωσε ο Μπραντ Μπούσμαν.
Η πρωτοτυπία της μελέτης ήταν ότι οι ερευνητές έδωσαν σε όλους τους συζύγους από μια κούκλα – βουντού, που αντιπροσώπευε το “έτερον ήμισύ” τους και την οποία μπορούσαν, όποτε αισθάνονταν την ανάγκη λόγω θυμού, να τρυπούν με 51 βελόνες, που επίσης είχαν προμηθευτεί. Ανάλογα με το πόσες βελόνες είχε καθημερινά κανείς μπήξει στην κουκλίτσα του και πόσο βαθιά, οι επιστήμονες είχαν ένα μέτρο των αρνητικών συναισθημάτων κάθε συζύγου (το τρύπημα της κούκλας γινόταν κατ’ ιδίαν και χωρίς να είναι μπροστά ο/η σύζυγος).
Το αποτέλεσμα: Όσο χαμηλότερο ήταν το βραδινό ζάχαρο του άνδρα ή της γυναίκας, τόσο περισσότερο κατατρυπημένη ήταν η κούκλα της ή του συζύγου. Και αυτό άσχετα με το πόσο ικανοποιημένοι από τον γάμο τους είχαν δηλώσει σε σχετικό ερωτηματολόγιο οι δύο σύζυγοι, προτού αρχίσει η έρευνα.
«Όταν έπεφτε το ζάχαρό τους, ένιωθαν πιο θυμωμένοι και ξεσπούσαν στην κούκλα – σύζυγό τους. Ακόμη κι αυτοί που, κατά δήλωσή τους, είχαν πολύ καλή σχέση με το ταίρι τους», είπε ο Μπραντ Μπούσμαν.
Το εύρημα αυτό επιβεβαιώθηκε στο δεύτερο σκέλος της έρευνας, όταν σε εργαστηριακό πείραμα διαπιστώθηκε ότι οι σύζυγοι με μειωμένη γλυκόζη αίματος φώναζαν πιο δυνατά και πιο πολλή ώρα στο σύντροφό τους. Ήσαν οι ίδιοι ακριβώς που προηγουμένως είχαν τρυπήσει περισσότερο τις κούκλες τους.
